odrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

6.

będąc organizmem ludzkim lub zwierzęcym, nie przyjąć przeszczepu, pokarmu lub płodu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

przyczyny, objawy i skutki chorób

synonimy:

przyjąć

	[...] zaczął się drugi, bardzo groźny, etap przeszczepu. Organizm mógł odrzucić nową rękę. źródło: KWSJP: Paweł Fąfara: Lekarze cudotwórcy, Super Express, 2006
	Bez względu na to, czy implant byłby z samego złota czy z platyny, to zawsze jest czymś obcym, co organizm może odrzucić - przekonuje ojciec młodej pacjentki. źródło: KWSJP: Grażyna Mróz: Nadzieja na normalne życie, Tygodnik Podhalański, 1999, nr 4
	Pierwszy lutowy zabieg nie powiódł się. Także w kwietniu organizm odrzucił przeszczep. źródło: NKJP: BAS WAL: Kto zapłaci za krzywdę?, Gazeta Poznańska, 2003-11-07
	Przed zapłodnieniem przechodzi się specjalną kurację hormonalną. Pomaga to przy zapłodnieniu in vitro - organizm nie odrzuci płodu. źródło: NKJP: Paulina Liczmańska: Brzuch do wynajęcia, Gazeta Pomorska, 2009-01-23

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odrzuciłem +(e)m odrzucił	odrzuciłam +(e)m odrzuciła	odrzuciłom +(e)m odrzuciło	odrzuciliśmy +(e)śmy odrzucili	odrzuciłyśmy +(e)śmy odrzuciły
2 os.	odrzuciłeś +(e)ś odrzucił	odrzuciłaś +(e)ś odrzuciła	odrzuciłoś +(e)ś odrzuciło	odrzuciliście +(e)ście odrzucili	odrzuciłyście +(e)ście odrzuciły
3 os.	odrzucił	odrzuciła	odrzuciło	odrzucili	odrzuciły

bezosobnik: odrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odrzućmy
2 os.	odrzuć	odrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odrzuciłbym bym odrzucił	odrzuciłabym bym odrzuciła	odrzuciłobym bym odrzuciło	odrzucilibyśmy byśmy odrzucili	odrzuciłybyśmy byśmy odrzuciły
2 os.	odrzuciłbyś byś odrzucił	odrzuciłabyś byś odrzuciła	odrzuciłobyś byś odrzuciło	odrzucilibyście byście odrzucili	odrzuciłybyście byście odrzuciły
3 os.	odrzuciłby by odrzucił	odrzuciłaby by odrzuciła	odrzuciłoby by odrzuciło	odrzuciliby by odrzucili	odrzuciłyby by odrzuciły

bezosobnik: odrzucono by

bezokolicznik: odrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odrzuciwszy

gerundium: odrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odrzucony

odpowiednik aspektowy: odrzucać

+

odrzucić

+

CO

Zob. rzucić