odrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

rzucić coś z powrotem w kierunku, osoby, która to wcześniej rzuciła

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

Wciąż zaciskając zęby, z ręką przyciśniętą do krwawiącego ucha, rozejrzał się za ciśniętym w niego obiektem. Odrzucił go, tłumiąc chęć, by wymierzyć plastikową kulkę prosto w oko jednego z nich.

źródło: NKJP: Więzień układu – część 3, Esensja, 2006, nr 01 (LIII)

[...] on kręcił się jak nawiedzony, tu podbiegł, tam komuś odrzucił piłkę, wykopał nogą dołek w ziemi, niby szczeniak, co chce się bawić.

źródło: NKJP: Michał Witkowski: Margot, 2009

Pilnujący pierwszej bazy, po zbiciu zawodnika atakującego ją, może odrzucić piłkę do pilnującego następną atakowaną bazę.

źródło: NKJP: Internet

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	odrzucę	odrzucimy
2 os.	odrzucisz	odrzucicie
3 os.	odrzuci	odrzucą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odrzuciłem +(e)m odrzucił	odrzuciłam +(e)m odrzuciła	odrzuciłom +(e)m odrzuciło	odrzuciliśmy +(e)śmy odrzucili	odrzuciłyśmy +(e)śmy odrzuciły
2 os.	odrzuciłeś +(e)ś odrzucił	odrzuciłaś +(e)ś odrzuciła	odrzuciłoś +(e)ś odrzuciło	odrzuciliście +(e)ście odrzucili	odrzuciłyście +(e)ście odrzuciły
3 os.	odrzucił	odrzuciła	odrzuciło	odrzucili	odrzuciły

bezosobnik: odrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odrzućmy
2 os.	odrzuć	odrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odrzuciłbym bym odrzucił	odrzuciłabym bym odrzuciła	odrzuciłobym bym odrzuciło	odrzucilibyśmy byśmy odrzucili	odrzuciłybyśmy byśmy odrzuciły
2 os.	odrzuciłbyś byś odrzucił	odrzuciłabyś byś odrzuciła	odrzuciłobyś byś odrzuciło	odrzucilibyście byście odrzucili	odrzuciłybyście byście odrzuciły
3 os.	odrzuciłby by odrzucił	odrzuciłaby by odrzuciła	odrzuciłoby by odrzuciło	odrzuciliby by odrzucili	odrzuciłyby by odrzuciły

bezosobnik: odrzucono by

bezokolicznik: odrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odrzuciwszy

gerundium: odrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	odrzucenie	odrzucenia
D.	odrzucenia	odrzuceń
C.	odrzuceniu	odrzuceniom
B.	odrzucenie	odrzucenia
N.	odrzuceniem	odrzuceniami
Ms.	odrzuceniu	odrzuceniach
W.	odrzucenie	odrzucenia

imiesłów przymiotnikowy bierny: odrzucony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	odrzucony	odrzucony	odrzucony	odrzucone	odrzucona
D.	odrzuconego	odrzuconego	odrzuconego	odrzuconego	odrzuconej
C.	odrzuconemu	odrzuconemu	odrzuconemu	odrzuconemu	odrzuconej
B.	odrzuconego	odrzuconego	odrzucony	odrzucone	odrzuconą
N.	odrzuconym	odrzuconym	odrzuconym	odrzuconym	odrzuconą
Ms.	odrzuconym	odrzuconym	odrzuconym	odrzuconym	odrzuconej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	odrzuceni	odrzuceni	odrzucone	odrzucone
D.	odrzuconych	odrzuconych	odrzuconych	odrzuconych
C.	odrzuconym	odrzuconym	odrzuconym	odrzuconym
B.	odrzuconych	odrzuconych	odrzuconych	odrzucone
N.	odrzuconymi	odrzuconymi	odrzuconymi	odrzuconymi
Ms.	odrzuconych	odrzuconych	odrzuconych	odrzuconych

odpowiednik aspektowy: odrzucać

Składnia

Rz_osobowy	+	odrzucić	+	CO + (KOMU)
Rz_osobowy	+	odrzucić	+	CO + (do KOGO)

Pochodzenie

Zob. rzucić