odrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

szybkim ruchem zmienić położenie czegoś na dalsze

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

hiperonimy:

oddalić
przemieścić

	Po zabójstwie Marcin wykasował z telefonu ofiary pocztę głosową i odrzucił aparat w krzaki. źródło: KWSJP: Piotr Pytlakowski: Mord na skarpie, Polityka, 2005
	Nie przyciskaj rąk do tułowia, lecz odrzuć je lekko na boki. źródło: KWSJP: Cosmopolitan, 1998, nr 7
	Przygotowujący drogę ewakuacyjną dla zwierząt, odrzucili śnieg łopatami na odcinku 200 metrów. źródło: NKJP: ema: Dramat na Suchej Górze, Gazeta Krakowska, 2002-01-12
	Ciężarówkę aż podniosło do góry, rozerwało i odrzuciło na kilka metrów. źródło: NKJP: Paweł Fąfara: Wywrotka rąbnęła w pociąg, Super Express, 2006
	Milva gwałtownym ruchem odrzuciła włosy z ramienia. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 2001

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odrzuciłem +(e)m odrzucił	odrzuciłam +(e)m odrzuciła	odrzuciłom +(e)m odrzuciło	odrzuciliśmy +(e)śmy odrzucili	odrzuciłyśmy +(e)śmy odrzuciły
2 os.	odrzuciłeś +(e)ś odrzucił	odrzuciłaś +(e)ś odrzuciła	odrzuciłoś +(e)ś odrzuciło	odrzuciliście +(e)ście odrzucili	odrzuciłyście +(e)ście odrzuciły
3 os.	odrzucił	odrzuciła	odrzuciło	odrzucili	odrzuciły

bezosobnik: odrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odrzućmy
2 os.	odrzuć	odrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odrzuciłbym bym odrzucił	odrzuciłabym bym odrzuciła	odrzuciłobym bym odrzuciło	odrzucilibyśmy byśmy odrzucili	odrzuciłybyśmy byśmy odrzuciły
2 os.	odrzuciłbyś byś odrzucił	odrzuciłabyś byś odrzuciła	odrzuciłobyś byś odrzuciło	odrzucilibyście byście odrzucili	odrzuciłybyście byście odrzuciły
3 os.	odrzuciłby by odrzucił	odrzuciłaby by odrzuciła	odrzuciłoby by odrzuciło	odrzuciliby by odrzucili	odrzuciłyby by odrzuciły

bezosobnik: odrzucono by

bezokolicznik: odrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odrzuciwszy

gerundium: odrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odrzucony

odpowiednik aspektowy: odrzucać

Rz_żywotny	+	odrzucić	+	KOGO/CO + (CZYM)
Rz_nieżywotny	+	odrzucić	+	KOGO/CO + (SKĄD) + (DOKĄD)

Zob. rzucić