-
1.
to, o czym mowa, pod każdym względem ma daną cechę w takim stopniu, że można o tym powiedzieć, że ją ma, choć mówiący nie spodziewał się, że tak będzie -
wykładnik stopnia cechy
-
synonimy: całkiem
(quasi)synonimy: dosyć II
dość III
antonimy: niezupełnie
-
Pan Kuryłło poczuł się już zupełnie dobrze, zażył proszek od bólu głowy i zaszył się w namiocie.
źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1987
Wyszło zupełnie zgrabnie.
źródło: NKJP: Roman Antoszewski: Kariera na trzy karpie morskie, 2000
Przecież zderzenie na przykład kul bilardowych przebiega zupełnie sensownie.
źródło: NKJP: Adam Strzałkowski: O siłach rządzących światem, 1996
Któregoś dnia zagadnąłem Stroopa, jak się przedstawiała organizacja Werwolfu na sądziednich terenach. Odpowiedział, że zupełnie nieźle.
źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1996
-
część mowy: operator metapredykatywny
podklasa: operator gradacji
-
zupełnie _
Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalna, oceniana dodatnioszyk: stały: antepozycja -
Od: zupełny (z przedrostkiem z- od st.pol.# u-pełny 'zupełny, kompletny', który od pełny (zob.) Bor