smętek

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

2. cecha czegoś

  • 2.

    książk.  smutek - cecha czegoś
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    emocje i uczucia

  • synonimy:  smętność
    smutek
  • Doskonale opanowaną techniką, z dużym zasobem wrażliwości, zamyka w płótnach swych smętek i grozę skalnej polskiej przyrody.

    źródło: NKJP: Jolanta Flach: Zamiłowany malarz Tatr, Tygodnik Podhalański nr 50, 1996

    Nawet ja, kiedy zostałem studentem Uniwersytetu Jagiellońskiego, lubiłem niedzielne wyprawy do Bronowic, aby na miejscu zachłysnąć się smętkiem wyspiańszczyzny.

    źródło: NKJP: Adam Grabowski: Pamiętnik redaktora, cz. 1, Pinezka.pl, 2007-09

    Najpierw, jesienią 1956 roku, odbywały się w piwnicy spotkania przy kominku i świecach, wieczory poetyckie, dyskusje, zabawy; ot namiastka wolności i swobody. Na przekór czasowi, na przekór monotonii życia, szarości ulicy, smętkowi codzienności.

    źródło: NKJP: W cylindrze do Piwnicy, Dziennik Polski, 2006-06-24

    Nie wygląda na cmentarz: ani krzyży, ani płaczących wierzb, ani smętku.

    źródło: NKJP: Wiesław A. Leśniewski: Żołnierskie mogiły, Gazeta Radomszczańska, 2009-04-11

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. smętek
    smętki
    D. smętku
    smętków
    C. smętkowi
    smętkom
    B. smętek
    smętki
    N. smętkiem
    smętkami
    Ms. smętku
    smętkach
    W. smętku
    smętki

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • bez ograniczeń + smętek +
    (CZEGO)
  • psł. *sъmǫtъkъ 'zmieszanie, zamieszanie’ > ‘smutek, zaduma'

    Od: psł. przedrostkowego czasownika *sъ-mǫtiti ‘zmącić, zamącić, zmieszać’ (skąd st.pol. od XIV w. smęcić / smącić ‘martwić, trapić, smucić, zmartwić, strapić, zasmucić; wzburzyć, zatrząść’).
    Por.  smutek