płoszyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

sprawiać, by rozmówca czuł się onieśmielony

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

Dębczak wszedł po raz kolejny tylko do przedpokoju, jakby jej nie chciał płoszyć. Mimo to nie wiedziała, co robić z rękami, gdy na nią patrzył.

źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004

Tego dnia siedziałem w swoim gabinecie do wieczora, ale Jurek nie przychodził. O nic nie pytałem, nie chciałem go płoszyć.

źródło: NKJP: Roman Antoszewski: Kariera na trzy karpie morskie, 2000

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	płoszyłem +(e)m płoszył	płoszyłam +(e)m płoszyła	płoszyłom +(e)m płoszyło	płoszyliśmy +(e)śmy płoszyli	płoszyłyśmy +(e)śmy płoszyły
2 os.	płoszyłeś +(e)ś płoszył	płoszyłaś +(e)ś płoszyła	płoszyłoś +(e)ś płoszyło	płoszyliście +(e)ście płoszyli	płoszyłyście +(e)ście płoszyły
3 os.	płoszył	płoszyła	płoszyło	płoszyli	płoszyły

bezosobnik: płoszono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę płoszył będę płoszyć	będę płoszyła będę płoszyć	będę płoszyło będę płoszyć	będziemy płoszyli będziemy płoszyć	będziemy płoszyły będziemy płoszyć
2 os.	będziesz płoszył będziesz płoszyć	będziesz płoszyła będziesz płoszyć	będziesz płoszyło będziesz płoszyć	będziecie płoszyli będziecie płoszyć	będziecie płoszyły będziecie płoszyć
3 os.	będzie płoszył będzie płoszyć	będzie płoszyła będzie płoszyć	będzie płoszyło będzie płoszyć	będą płoszyli będą płoszyć	będą płoszyły będą płoszyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		płoszmy
2 os.	płosz	płoszcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	płoszyłbym bym płoszył	płoszyłabym bym płoszyła	płoszyłobym bym płoszyło	płoszylibyśmy byśmy płoszyli	płoszyłybyśmy byśmy płoszyły
2 os.	płoszyłbyś byś płoszył	płoszyłabyś byś płoszyła	płoszyłobyś byś płoszyło	płoszylibyście byście płoszyli	płoszyłybyście byście płoszyły
3 os.	płoszyłby by płoszył	płoszyłaby by płoszyła	płoszyłoby by płoszyło	płoszyliby by płoszyli	płoszyłyby by płoszyły

bezosobnik: płoszono by

bezokolicznik: płoszyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: płosząc

gerundium: płoszenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: płoszący

imiesłów przymiotnikowy bierny: płoszony

odpowiednik aspektowy: spłoszyć

+

płoszyć

+

KOGO

psł. *polšiti 'straszyć, płoszyć'

Forma prasłowiańska jest czasownikiem odprzymiotnikowym od psł.*polchъ 'zaniepokojony, spłoszony, przestraszony'; zob. płochy