dorzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. dodać do już istniejącego zbioru elementów następne tego samego rodzaju, ale w mniejszej ilości niż ta, która była w nim wcześniej

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

czynności, przedmioty związane z pieniędzmi

KATEGORIE FIZYCZNE

Ilość, liczby i liczenie

ogólne określenia ilości

hiperonimy:

dodać

	Część kosztów refunduje gmina, trochę dorzuci sołtys, czasem z konieczności organizuje się składkę wśród mieszkańców. źródło: KWSJP: Stanisław Koczór: Szkoły podhalańskie dziś, 1996
	Kontrakt został zawarty. By do niego przekonać kontrahenta, Czapski dorzucił obraz Matejki. źródło: KWSJP: Władysław Żołubak: Numizmatyczny kontrakt stulecia, Panorama Wieliczki, 1998, nr 6 (63)
	Elegant wyjął dwieście złotych. Chudy dorzucił do tego jeszcze dwa złote. źródło: KWSJP: Joanna Chmielewska: Lekarstwo na miłość, 1994
	[...] do dwóch złotych medali za zjazd i kombinację dorzuciła w Nagano brąz. źródło: KWSJP: Start życia Compagnoni, Dziennik Polski - Sport, 1998-02-21

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dorzuciłem +(e)m dorzucił	dorzuciłam +(e)m dorzuciła	dorzuciłom +(e)m dorzuciło	dorzuciliśmy +(e)śmy dorzucili	dorzuciłyśmy +(e)śmy dorzuciły
2 os.	dorzuciłeś +(e)ś dorzucił	dorzuciłaś +(e)ś dorzuciła	dorzuciłoś +(e)ś dorzuciło	dorzuciliście +(e)ście dorzucili	dorzuciłyście +(e)ście dorzuciły
3 os.	dorzucił	dorzuciła	dorzuciło	dorzucili	dorzuciły

bezosobnik: dorzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dorzućmy
2 os.	dorzuć	dorzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dorzuciłbym bym dorzucił	dorzuciłabym bym dorzuciła	dorzuciłobym bym dorzuciło	dorzucilibyśmy byśmy dorzucili	dorzuciłybyśmy byśmy dorzuciły
2 os.	dorzuciłbyś byś dorzucił	dorzuciłabyś byś dorzuciła	dorzuciłobyś byś dorzuciło	dorzucilibyście byście dorzucili	dorzuciłybyście byście dorzuciły
3 os.	dorzuciłby by dorzucił	dorzuciłaby by dorzuciła	dorzuciłoby by dorzuciło	dorzuciliby by dorzucili	dorzuciłyby by dorzuciły

bezosobnik: dorzucono by

bezokolicznik: dorzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: dorzuciwszy

gerundium: dorzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: dorzucony

odpowiednik aspektowy: dorzucać

Rz_osobowy

+

dorzucić

+

CO + (do CZEGO)

Zob. rzucić