streścić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

stanowić zwięzłe przedstawienie jakiejś treści

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

[...] tych kilka wersów streściło cały wiersz [...].

źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	streściłem +(e)m streścił	streściłam +(e)m streściła	streściłom +(e)m streściło	streściliśmy +(e)śmy streścili	streściłyśmy +(e)śmy streściły
2 os.	streściłeś +(e)ś streścił	streściłaś +(e)ś streściła	streściłoś +(e)ś streściło	streściliście +(e)ście streścili	streściłyście +(e)ście streściły
3 os.	streścił	streściła	streściło	streścili	streściły

bezosobnik: streszczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		streśćmy
2 os.	streść	streśćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	streściłbym bym streścił	streściłabym bym streściła	streściłobym bym streściło	streścilibyśmy byśmy streścili	streściłybyśmy byśmy streściły
2 os.	streściłbyś byś streścił	streściłabyś byś streściła	streściłobyś byś streściło	streścilibyście byście streścili	streściłybyście byście streściły
3 os.	streściłby by streścił	streściłaby by streściła	streściłoby by streściło	streściliby by streścili	streściłyby by streściły

bezosobnik: streszczono by

bezokolicznik: streścić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: streściwszy

gerundium: streszczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: streszczony

odpowiednik aspektowy: streszczać

+

streścić

+

CO

Zob. treść