wytrącić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

chem. spowodować wyodrębnienie się jakiejś substancji z innej substancji w procesie chemicznym

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

synonimy:

strącić

	[...] w odróżnieniu od innych białek histony nie dają się wytrącić kwaśnym siarczanem rtęciowym, lecz pozostają w roztworze. źródło: NKJP: Leokadia Kłyszejko-Stefanowicz: Cytobiochemia: biochemia niektórych struktur komórkowych, 1995
	Odpowiednią ilość roztworu zawierającego fluorek sodu odprowadza się do drugiego reaktora, do którego dodaje się Ca(OH)2, co prowadzi do wytrącenia nierozpuszczalnego fluorku wapnia. źródło: NKJP: Joanna Kośmider, Barbara Mazur-Chrzanowska, Bartosz Wyszyński: Odory, 2002
	Nawet kiedy stężenie jonów jest dostateczne do wytrącenia z roztworu, warunki środowiska osadu są często poza polem stabilności minerału. źródło: NKJP: Jerzy Dzik: Dzieje życia na ziemi: wprowadzenie do paleobiologii, 2003
	[...] po wytrąceniu chlorek lub bromek srebra opadł po pewnym czasie na dno probówki, oddzielał się od wody. źródło: NKJP: Wojciech Tuszko: Przez obiektyw, Kalejdoskop Techniki , 1979, nr 1 (261)

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytrąciłem +(e)m wytrącił	wytrąciłam +(e)m wytrąciła	wytrąciłom +(e)m wytrąciło	wytrąciliśmy +(e)śmy wytrącili	wytrąciłyśmy +(e)śmy wytrąciły
2 os.	wytrąciłeś +(e)ś wytrącił	wytrąciłaś +(e)ś wytrąciła	wytrąciłoś +(e)ś wytrąciło	wytrąciliście +(e)ście wytrącili	wytrąciłyście +(e)ście wytrąciły
3 os.	wytrącił	wytrąciła	wytrąciło	wytrącili	wytrąciły

bezosobnik: wytrącono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wytrąćmy
2 os.	wytrąć	wytrąćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytrąciłbym bym wytrącił	wytrąciłabym bym wytrąciła	wytrąciłobym bym wytrąciło	wytrącilibyśmy byśmy wytrącili	wytrąciłybyśmy byśmy wytrąciły
2 os.	wytrąciłbyś byś wytrącił	wytrąciłabyś byś wytrąciła	wytrąciłobyś byś wytrąciło	wytrącilibyście byście wytrącili	wytrąciłybyście byście wytrąciły
3 os.	wytrąciłby by wytrącił	wytrąciłaby by wytrąciła	wytrąciłoby by wytrąciło	wytrąciliby by wytrącili	wytrąciłyby by wytrąciły

bezosobnik: wytrącono by

bezokolicznik: wytrącić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wytrąciwszy

gerundium: wytrącenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wytrącony

odpowiednik aspektowy: wytrącać

+

wytrącić

+

CO + (z CZEGO)

Zob. trącić