rozproszyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

6.

sprawić, że ktoś przestanie coś odczuwać

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

rozproszyć nudę, obawy, podejrzenia, czyjąś senność, smutek, smutne myśli, wątpliwości
pragnąć, (nie) zdołać rozproszyć

	Dobry klimat rozmów na wysokim szczeblu zależał od tego, czy uda mu się rozproszyć obawy francuskich komunistów przed narastaniem fali antysemityzmu w partii polskiej [...]. źródło: NKJP: Witold Zalewski, Zakładnicy, 2001
	Żeby jakoś rozproszyć nudę, poszedłem odwiedzić Jesiołła w jego nowym działonie i razem przyglądaliśmy się pełnym temperamentu scenom, rozgrywającym się na szosie. źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955
	Paskudny nastrój, jaki ogarnął marszałka na widok miasteczka, rozproszyła czekająca na orszak wiadomość ze stolicy. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
	Chcąc rozproszyć napływający strach, pobiegł myślą do Sally. Ile to już czasu jej nie widział? Co porabia, czy myśli o nim, czy tęskni jak on za nią? źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozproszyłem +(e)m rozproszył	rozproszyłam +(e)m rozproszyła	rozproszyłom +(e)m rozproszyło	rozproszyliśmy +(e)śmy rozproszyli	rozproszyłyśmy +(e)śmy rozproszyły
2 os.	rozproszyłeś +(e)ś rozproszył	rozproszyłaś +(e)ś rozproszyła	rozproszyłoś +(e)ś rozproszyło	rozproszyliście +(e)ście rozproszyli	rozproszyłyście +(e)ście rozproszyły
3 os.	rozproszył	rozproszyła	rozproszyło	rozproszyli	rozproszyły

bezosobnik: rozproszono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozproszmy
2 os.	rozprosz	rozproszcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozproszyłbym bym rozproszył	rozproszyłabym bym rozproszyła	rozproszyłobym bym rozproszyło	rozproszylibyśmy byśmy rozproszyli	rozproszyłybyśmy byśmy rozproszyły
2 os.	rozproszyłbyś byś rozproszył	rozproszyłabyś byś rozproszyła	rozproszyłobyś byś rozproszyło	rozproszylibyście byście rozproszyli	rozproszyłybyście byście rozproszyły
3 os.	rozproszyłby by rozproszył	rozproszyłaby by rozproszyła	rozproszyłoby by rozproszyło	rozproszyliby by rozproszyli	rozproszyłyby by rozproszyły

bezosobnik: rozproszono by

bezokolicznik: rozproszyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozproszywszy

gerundium: rozproszenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozproszony

odpowiednik aspektowy: rozpraszać

+

rozproszyć

+

CO

ogsł. *orz-poršiti

Zob. prószyć