podrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

2.

książk. gwałtownie unieść część ciała

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:

poruszyć

Połączenia

podrzucić głową

Cytaty

W pewnej chwili Piłat podrzucił niecierpliwie ramionami i nie zwracając uwagi, że Więzień jeszcze nie skończył mówić, wstał z krzesła; wszedł na schody.

źródło: KWSJP: Jan Dobraczyński: Listy Nikodema, 1951

Szczęknęły miecze, zachrzęściły zbroje, konie podrzuciły łby i straż przyboczna wojewody Italii ruszyła ku głównym rynkom.

źródło: KWSJP: Teodor Jeske-Choiński: Ostatni Rzymianie, 1958

Podrzucił głowę, spojrzał na nią, a potem opadł nagle na stół, twarz kryjąc w swoich czerwonych, spękanych dłoniach i cicho, cichutko zapłakał.

źródło: KWSJP: Eugeniusz Paukszta: Po burzy jest pogoda, 1966

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	podrzucę	podrzucimy
2 os.	podrzucisz	podrzucicie
3 os.	podrzuci	podrzucą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podrzuciłem +(e)m podrzucił	podrzuciłam +(e)m podrzuciła	podrzuciłom +(e)m podrzuciło	podrzuciliśmy +(e)śmy podrzucili	podrzuciłyśmy +(e)śmy podrzuciły
2 os.	podrzuciłeś +(e)ś podrzucił	podrzuciłaś +(e)ś podrzuciła	podrzuciłoś +(e)ś podrzuciło	podrzuciliście +(e)ście podrzucili	podrzuciłyście +(e)ście podrzuciły
3 os.	podrzucił	podrzuciła	podrzuciło	podrzucili	podrzuciły

bezosobnik: podrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podrzućmy
2 os.	podrzuć	podrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podrzuciłbym bym podrzucił	podrzuciłabym bym podrzuciła	podrzuciłobym bym podrzuciło	podrzucilibyśmy byśmy podrzucili	podrzuciłybyśmy byśmy podrzuciły
2 os.	podrzuciłbyś byś podrzucił	podrzuciłabyś byś podrzuciła	podrzuciłobyś byś podrzuciło	podrzucilibyście byście podrzucili	podrzuciłybyście byście podrzuciły
3 os.	podrzuciłby by podrzucił	podrzuciłaby by podrzuciła	podrzuciłoby by podrzuciło	podrzuciliby by podrzucili	podrzuciłyby by podrzuciły

bezosobnik: podrzucono by

bezokolicznik: podrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: podrzuciwszy

gerundium: podrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	podrzucenie	podrzucenia
D.	podrzucenia	podrzuceń
C.	podrzuceniu	podrzuceniom
B.	podrzucenie	podrzucenia
N.	podrzuceniem	podrzuceniami
Ms.	podrzuceniu	podrzuceniach
W.	podrzucenie	podrzucenia

imiesłów przymiotnikowy bierny: podrzucony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	podrzucony	podrzucony	podrzucony	podrzucone	podrzucona
D.	podrzuconego	podrzuconego	podrzuconego	podrzuconego	podrzuconej
C.	podrzuconemu	podrzuconemu	podrzuconemu	podrzuconemu	podrzuconej
B.	podrzuconego	podrzuconego	podrzucony	podrzucone	podrzuconą
N.	podrzuconym	podrzuconym	podrzuconym	podrzuconym	podrzuconą
Ms.	podrzuconym	podrzuconym	podrzuconym	podrzuconym	podrzuconej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	podrzuceni	podrzuceni	podrzucone	podrzucone
D.	podrzuconych	podrzuconych	podrzuconych	podrzuconych
C.	podrzuconym	podrzuconym	podrzuconym	podrzuconym
B.	podrzuconych	podrzuconych	podrzuconych	podrzucone
N.	podrzuconymi	podrzuconymi	podrzuconymi	podrzuconymi
Ms.	podrzuconych	podrzuconych	podrzuconych	podrzuconych

odpowiednik aspektowy: podrzucać

Składnia

Rz_żywotny	+	podrzucić	+	CZYM
Rz_żywotny	+	podrzucić	+	CO

Pochodzenie

Zob. rzucić