podrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

umieścić gdzieś jakąś rzecz w taki sposób, aby nikt tej czynności nie zauważył

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

zwyczaje i zachowania zwierząt

	Niedawno Sąd Rejonowy w Warszawie uniewinnił biznesmena, który podrzucił „pluskwę” wspólniczce. źródło: KWSJP: Mirosław Mikulski: Podsłuchiwać każdy może, Polityka, 1995, nr 21
	Niezmiernie ciekawe jest to, że kukułka „dostosowuje” kolor jaja do jaj ptaków, którym chce je podrzucić. źródło: KWSJP: Stefan Maciejewski: Skrzydlate macierzyństwo, Przekrój, 1995, nr 27/2610
	[...] kilka dni temu nasz reporter bez trudu podrzucił podejrzaną paczkę na największej stacji warszawskiego metra. źródło: KWSJP: Marcin Ogdowski: Czy możemy czuć się bezpiecznie?, Super Express, 2006
	[...] wśród okolicznych mieszkańców jest sporo osób, które wolą podrzucić tu śmieci, niż wywieźć je w odpowiednie do tego celu miejsce. źródło: KWSJP: Monika Stefanek: Uciążliwe sąsiedztwo, Głos Szczeciński, 2006
	Kto podrzucił posłom skandalizujące pismo [...]? źródło: NKJP: saj: Nielegalny aneks, Życie, 2000

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podrzuciłem +(e)m podrzucił	podrzuciłam +(e)m podrzuciła	podrzuciłom +(e)m podrzuciło	podrzuciliśmy +(e)śmy podrzucili	podrzuciłyśmy +(e)śmy podrzuciły
2 os.	podrzuciłeś +(e)ś podrzucił	podrzuciłaś +(e)ś podrzuciła	podrzuciłoś +(e)ś podrzuciło	podrzuciliście +(e)ście podrzucili	podrzuciłyście +(e)ście podrzuciły
3 os.	podrzucił	podrzuciła	podrzuciło	podrzucili	podrzuciły

bezosobnik: podrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podrzućmy
2 os.	podrzuć	podrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podrzuciłbym bym podrzucił	podrzuciłabym bym podrzuciła	podrzuciłobym bym podrzuciło	podrzucilibyśmy byśmy podrzucili	podrzuciłybyśmy byśmy podrzuciły
2 os.	podrzuciłbyś byś podrzucił	podrzuciłabyś byś podrzuciła	podrzuciłobyś byś podrzuciło	podrzucilibyście byście podrzucili	podrzuciłybyście byście podrzuciły
3 os.	podrzuciłby by podrzucił	podrzuciłaby by podrzuciła	podrzuciłoby by podrzuciło	podrzuciliby by podrzucili	podrzuciłyby by podrzuciły

bezosobnik: podrzucono by

bezokolicznik: podrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: podrzuciwszy

gerundium: podrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: podrzucony

odpowiednik aspektowy: podrzucać

Rz_żywotny	+	podrzucić	+	CO + (GDZIE)
Rz_żywotny	+	podrzucić	+	CO + (KOMU)

Zob. rzucić