podrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

pot. zostawiać dziecko w domu jakiejś osoby, żeby się nim opiekowała

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Rodzina

relacje rodzinne

	Oskarżam rodziców o to, że ich nie ma - bo wyjechali i podrzucili dzieci babci czy znajomym, bo „muszą zdobywać pieniążki na ich utrzymanie”. źródło: KWSJP: Mieczysław Maliński: Zamyślenia, 1998
	[...] wpadają do rodziców w Krakowie przynajmniej dwa-trzy razy w tygodniu. Po to, by podrzucić im wnuczkę. źródło: NKJP: ADAM: Młode sępy, Dziennik Polski, 2006-12-07
	[...] obciąłem grzywkę mojej kuzynce Paulince bez jej zgody. Ciocia podrzuciła ją do nas na noc. Paulinka zajęła moje łóżko, a mnie się to nie spodobało. źródło: NKJP: Małgorzata Strękowska-Zaremba: Detektyw Kefirek i pierwszy trup, 2011
	- Podrzucę ci małego - mówi córka, tak jakby dziecko było piłką. źródło: KWSJP: Krystyna Kofta: Sezon na papierówki, 2003

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podrzuciłem +(e)m podrzucił	podrzuciłam +(e)m podrzuciła	podrzuciłom +(e)m podrzuciło	podrzuciliśmy +(e)śmy podrzucili	podrzuciłyśmy +(e)śmy podrzuciły
2 os.	podrzuciłeś +(e)ś podrzucił	podrzuciłaś +(e)ś podrzuciła	podrzuciłoś +(e)ś podrzuciło	podrzuciliście +(e)ście podrzucili	podrzuciłyście +(e)ście podrzuciły
3 os.	podrzucił	podrzuciła	podrzuciło	podrzucili	podrzuciły

bezosobnik: podrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podrzućmy
2 os.	podrzuć	podrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podrzuciłbym bym podrzucił	podrzuciłabym bym podrzuciła	podrzuciłobym bym podrzuciło	podrzucilibyśmy byśmy podrzucili	podrzuciłybyśmy byśmy podrzuciły
2 os.	podrzuciłbyś byś podrzucił	podrzuciłabyś byś podrzuciła	podrzuciłobyś byś podrzuciło	podrzucilibyście byście podrzucili	podrzuciłybyście byście podrzuciły
3 os.	podrzuciłby by podrzucił	podrzuciłaby by podrzuciła	podrzuciłoby by podrzuciło	podrzuciliby by podrzucili	podrzuciłyby by podrzuciły

bezosobnik: podrzucono by

bezokolicznik: podrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: podrzuciwszy

gerundium: podrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: podrzucony

odpowiednik aspektowy: podrzucać

Rz_osobowy

+

podrzucić

+

KOGO + KOMU

Zob. rzucić