podrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

7.

pot. dostarczyć jakąś rzecz komuś, przychodząc do niego nie z tego właśnie powodu, ale z innego

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

hiperonimy:

dostarczyć

	[...] ponieważ wiedziałam, jaka ona jest zapracowana, to zdecydowałam, że zaraz po zajęciach pójdę do jednej, dwóch aptek, sama wykupię te lekarstwa i albo podrzucę je Beacie przy okazji, albo sama zawiozę za tydzień do Z. źródło: KWSJP: Ewa Kozierkiewicz-Widermańska: Nieszczęścia chodzą parami, Detektyw, 1999, nr 5 (153)
	Stróż podrzucił mu wprawdzie dwie ciężkie derki, mimo to czuł przez cały czas; jak wiatr wciska się szparami do wnętrza. źródło: KWSJP: Władysław Terlecki: Dwie głowy ptaka. Powrót z Carskiego Sioła, 1975
	Poprosiłam matkę, żeby przed spaniem zrobiła malutki spacer z Ewą i podrzuciła mi kawałeczek piernika do portierni. źródło: KWSJP: Krystyna Nepomucka: Miłość niedoskonała, 1978
	Byłbym szczęśliwy, gdybym mógł podrzucić panu do biura parę moich opowiadań, od pewnego czasu noszę się z wydaniem własnym sumptem zbiorku... źródło: KWSJP: Marcin Wolski: Alterland, 2003
	Przyszedł nie - jak zwykle - żeby mi podrzucić album impresjonistów czy rzadki tom niedocenionego klasyka angielskiego z osiemnastego wieku, lecz z inną zgoła sprawa: żebym go mianowicie wyreklamował z obowiązku odwiedzania fabryk i brania pieniędzy stypendialnych. źródło: KWSJP: Stefan Otwinowski: Pamiątki i herezje, 1968

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podrzuciłem +(e)m podrzucił	podrzuciłam +(e)m podrzuciła	podrzuciłom +(e)m podrzuciło	podrzuciliśmy +(e)śmy podrzucili	podrzuciłyśmy +(e)śmy podrzuciły
2 os.	podrzuciłeś +(e)ś podrzucił	podrzuciłaś +(e)ś podrzuciła	podrzuciłoś +(e)ś podrzuciło	podrzuciliście +(e)ście podrzucili	podrzuciłyście +(e)ście podrzuciły
3 os.	podrzucił	podrzuciła	podrzuciło	podrzucili	podrzuciły

bezosobnik: podrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podrzućmy
2 os.	podrzuć	podrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podrzuciłbym bym podrzucił	podrzuciłabym bym podrzuciła	podrzuciłobym bym podrzuciło	podrzucilibyśmy byśmy podrzucili	podrzuciłybyśmy byśmy podrzuciły
2 os.	podrzuciłbyś byś podrzucił	podrzuciłabyś byś podrzuciła	podrzuciłobyś byś podrzuciło	podrzucilibyście byście podrzucili	podrzuciłybyście byście podrzuciły
3 os.	podrzuciłby by podrzucił	podrzuciłaby by podrzuciła	podrzuciłoby by podrzuciło	podrzuciliby by podrzucili	podrzuciłyby by podrzuciły

bezosobnik: podrzucono by

bezokolicznik: podrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: podrzuciwszy

gerundium: podrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: podrzucony

odpowiednik aspektowy: podrzucać

Rz_osobowy

+

podrzucić

+

CO + KOMU

Zob. rzucić