-
1.
książk. w sposób pozwalający wnioskować, że dana osoba odczuwa smutek lub przygnębienie bez jasno sprecyzowanej przyczyny -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- smętnie kiwać głową, pokiwać głową; patrzeć, pomyśleć, popatrzeć, powiedzieć, rzec, siedzieć, westchnąć, zawodzić
-
Marta nudziła się jak mops czy też mopsica. Myślała o Marku i smętnie gapiła się w okno.
źródło: NKJP: Kinga Dunin: Tabu, 1998
Kiedy zobaczył bezwładne, suche ciało umieszczone na materacu, pokręcił smętnie głową i zapytał, kto siedzi przy chorym.
źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971
Pracownicy pegeeru smętnie dumają nad swoim losem: co lepsze - przejść na „kuroniówkę” i nic nie robić czy pracować w PGR i dostawać tyle samo?
źródło: NKJP: Krystyna Naszkowska: Pegeerom nie opłaca się nic, Gazeta Wyborcza, 1992-06-10
Zani wyjął z kieszeni swój duży telefon komórkowy, przystawił do twarzy i stęknął smętnie, przeklinając tandetne baterie i dzisiejsze latarki, które nie świecą.
źródło: NKJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005
-
część mowy: przysłówek
stopień równy smętnie
stopień wyższy smętniej
-