poprawić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poprawiłem się +(e)m się poprawił	poprawiłam się +(e)m się poprawiła	poprawiłom się +(e)m się poprawiło	poprawiliśmy się +(e)śmy się poprawili	poprawiłyśmy się +(e)śmy się poprawiły
2 os.	poprawiłeś się +(e)ś się poprawił	poprawiłaś się +(e)ś się poprawiła	poprawiłoś się +(e)ś się poprawiło	poprawiliście się +(e)ście się poprawili	poprawiłyście się +(e)ście się poprawiły
3 os.	poprawił się	poprawiła się	poprawiło się	poprawili się	poprawiły się

bezosobnik: poprawiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		poprawmy się
2 os.	popraw się	poprawcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poprawiłbym się bym się poprawił	poprawiłabym się bym się poprawiła	poprawiłobym się bym się poprawiło	poprawilibyśmy się byśmy się poprawili	poprawiłybyśmy się byśmy się poprawiły
2 os.	poprawiłbyś się byś się poprawił	poprawiłabyś się byś się poprawiła	poprawiłobyś się byś się poprawiło	poprawilibyście się byście się poprawili	poprawiłybyście się byście się poprawiły
3 os.	poprawiłby się by się poprawił	poprawiłaby się by się poprawiła	poprawiłoby się by się poprawiło	poprawiliby się by się poprawili	poprawiłyby się by się poprawiły

bezosobnik: poprawiono by się

bezokolicznik: poprawić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: poprawiwszy się

gerundium: poprawienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: poprawiać się

Rz_osobowy

+

poprawić się

+

(na CZYM)

Zob. prawić