-
1.
występujący osobno, rozpatrywany w oderwaniu od innych -
[pojedynczy] lub [pojedyńczy]
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Ilość, liczby i liczenie
szczegółowe określenia ilości -
- pojedynczy człowiek; pojedyncza osoba; kropla; pojedyncze drzewo
-
[...] wyraźne detale dają wrażenie pełnego zanurzenia w wykreowanej na ekranie rzeczywistości. Widać pojedyncze krople wody w bryzgach górskiego strumienia, paski na skrzydłach przelatującego motyla i da się rozpoznać markę zegarka na ręku sędziego piłkarskiego podnoszącego żółtą kartkę.
źródło: NKJP: Marek Hołyński: Jesteś Ready?, Polityka, 2006-05-27
Być może najważniejszą sprawą staje się dziś odnajdywanie bezpośredniej drogi między Bogiem a każdym pojedynczym człowiekiem, z jego bogactwem problemów.
źródło: NKJP: Dimityr Korudżijew: Polska, moja miłość, Gazeta Wyborcza, 1993-12-11
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. pojedynczy
pojedynczy
pojedynczy
pojedyncze
pojedyncza
D. pojedynczego
pojedynczego
pojedynczego
pojedynczego
pojedynczej
C. pojedynczemu
pojedynczemu
pojedynczemu
pojedynczemu
pojedynczej
B. pojedynczego
pojedynczego
pojedynczy
pojedyncze
pojedynczą
N. pojedynczym
pojedynczym
pojedynczym
pojedynczym
pojedynczą
Ms. pojedynczym
pojedynczym
pojedynczym
pojedynczym
pojedynczej
W. pojedynczy
pojedynczy
pojedynczy
pojedyncze
pojedyncza
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. pojedynczy
pojedynczy
pojedyncze
pojedyncze
D. pojedynczych
pojedynczych
pojedynczych
pojedynczych
C. pojedynczym
pojedynczym
pojedynczym
pojedynczym
B. pojedynczych
pojedynczych
pojedynczych
pojedyncze
N. pojedynczymi
pojedynczymi
pojedynczymi
pojedynczymi
Ms. pojedynczych
pojedynczych
pojedynczych
pojedynczych
W. pojedynczy
pojedynczy
pojedyncze
pojedyncze
-
Przymiotnik od dawnego pojedynek 'osobna jednostka' (od XVI w.), używanego zwykle w narzędniku pojedynkiem 'pojedynczo, indywidualnie: każdy z osobna, jeden po drugim; każdego (każdemu) z osobna, jednego po drugim; sam jeden, bez towarzystwa; sam na sam, jeden na jednego, z jednym'; podstawa pojedynek od wyrażenia przyimkowego po jednemu (Bor); zob. jeden , jedyny