odsunąć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przesuwając się, oddalić się od kogoś lub czegoś

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

ułożenie względem siebie

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

	antonimy:	przysunąć się
	hiperonimy:	oddalić się

odsunąć się na bezpieczną odległość, na bok
odsunąć się o krok
odsunąć się od drzwi, od okna, od stołu
odsunąć się gwałtownie, nagle, odruchowo, przezornie; nieco, nieznacznie, trochę

	Blady i przestraszony aspirant odsunął się od stołu. źródło: NKJP: Paweł Pollak: Kanalia, 2006
	Lufa, lekko drżąc w rękach większego z chłopców, odsunęła się od tramwaju w przypadkowym kierunku, aż na wysokość pierwszego piętra, i nagle na muszce znalazła się sylwetka kobiety tkwiącej w oknie kamienicy pod siódemką, matki rodziny, żony notariusza. źródło: NKJP: Magdalena Tulli: Skaza, 2006
	Mieszkaniec sąsiedniej celi przezornie odsunął się w głąb, spoglądając z nienawiścią na przybyłych. źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Piołun i miód. Kroniki Drugiego Kręgu. Księga III, 2003
	Złota kula słońca nieznacznie odsunęła się od wierzchołka Białej Góry, a raczej uniosła się lekko nad ten wierzchołek, i zbocze nie przypominało już złotej szaty, poróżowiało. źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Wielkolud z Jaskini Piratów, albo tajemnica czwartej ściany, 2001
	Był dobrze zbudowany. Potężne mięśnie przedramion napinały się pod skórą ozdobioną tatuażami. Mock odsunął się od niego, podszedł do okna i przyjrzał się futrynie. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Głowa Minotaura, 2009
	Nie wygłupiaj się. Odsuń się trochę, bo naprawdę polecisz. źródło: NKJP: Łukasz Kamykowski: Dom między lipą a bilbordem, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odsunąłem się +(e)m się odsunął	odsunęłam się +(e)m się odsunęła	odsunęłom się +(e)m się odsunęło	odsunęliśmy się +(e)śmy się odsunęli	odsunęłyśmy się +(e)śmy się odsunęły
2 os.	odsunąłeś się +(e)ś się odsunął	odsunęłaś się +(e)ś się odsunęła	odsunęłoś się +(e)ś się odsunęło	odsunęliście się +(e)ście się odsunęli	odsunęłyście się +(e)ście się odsunęły
3 os.	odsunął się	odsunęła się	odsunęło się	odsunęli się	odsunęły się

bezosobnik: odsunięto się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odsuńmy się
2 os.	odsuń się	odsuńcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odsunąłbym się bym się odsunął	odsunęłabym się bym się odsunęła	odsunęłobym się bym się odsunęło	odsunęlibyśmy się byśmy się odsunęli	odsunęłybyśmy się byśmy się odsunęły
2 os.	odsunąłbyś się byś się odsunął	odsunęłabyś się byś się odsunęła	odsunęłobyś się byś się odsunęło	odsunęlibyście się byście się odsunęli	odsunęłybyście się byście się odsunęły
3 os.	odsunąłby się by się odsunął	odsunęłaby się by się odsunęła	odsunęłoby się by się odsunęło	odsunęliby się by się odsunęli	odsunęłyby się by się odsunęły

bezosobnik: odsunięto by się

bezokolicznik: odsunąć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odsunąwszy się

gerundium: odsunięcie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: odsuwać się

	+	odsunąć się	+	(DOKĄD)
	+	odsunąć się	+	(od KOGO/CZEGO)

Zob. sunąć