-
2.
książk. przestać istnieć -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
jakość i intensywność -
synonimy: umrzeć
-
- komunizm, las skonał; firma, nadzieja, tradycja skonała; imperium, powstanie skonało
-
Aż nadszedł dzień, kiedy zgodnie z umową trzeba było klucze oddać w ręce nowego właściciela - sklep Marianny skonał miesiąc wcześniej, a teraz przyszła kolej na kamienicę.
źródło: NKJP: Kazimierz Kutz: Piąta strona świata, 2010
Nasza partia, zanim skonała, również flirtowała z krajowymi demiurgami. Trochę ich szykanowała, czasem prześladowała, ale zawsze chowając w zanadrzu przygotowane do ofiarowania nagrody i ordery.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wiatr i pył, 2008
Duch kolektywnej tradycji zatem ostatecznie skonał.
źródło: NKJP: Tomasz Szlendak: Leniwe maskotki rekiny na smyczy, 2005
[...] Tischner kierował ostrze swojej refleksji nie tyle przeciw komunizmowi, ile przeciw ekonomizmowi w ogóle, którego marksizm był jednym z wcieleń. Komunizm skonał, ekonomizm ma się doskonale.
źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Miłość, wojna, rewolucja: szkice na czas kryzysu, 2009
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. skonam
skonamy
2 os. skonasz
skonacie
3 os. skona
skonają
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. skonałem
+(e)m skonał
skonałam
+(e)m skonała
skonałom
+(e)m skonało
skonaliśmy
+(e)śmy skonali
skonałyśmy
+(e)śmy skonały
2 os. skonałeś
+(e)ś skonał
skonałaś
+(e)ś skonała
skonałoś
+(e)ś skonało
skonaliście
+(e)ście skonali
skonałyście
+(e)ście skonały
3 os. skonał
skonała
skonało
skonali
skonały
bezosobnik: skonano
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. skonajmy
2 os. skonaj
skonajcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. skonałbym
bym skonał
skonałabym
bym skonała
skonałobym
bym skonało
skonalibyśmy
byśmy skonali
skonałybyśmy
byśmy skonały
2 os. skonałbyś
byś skonał
skonałabyś
byś skonała
skonałobyś
byś skonało
skonalibyście
byście skonali
skonałybyście
byście skonały
3 os. skonałby
by skonał
skonałaby
by skonała
skonałoby
by skonało
skonaliby
by skonali
skonałyby
by skonały
bezosobnik: skonano by
bezokolicznik: skonać
imiesłów przysłówkowy uprzedni: skonawszy
gerundium: skonanie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. skonanie
skonania
D. skonania
skonań
C. skonaniu
skonaniom
B. skonanie
skonania
N. skonaniem
skonaniami
Ms. skonaniu
skonaniach
W. skonanie
skonania
odpowiednik aspektowy: konać
-
Rznieżywotny + skonać + -
psł. sъkonati 'dokończyć, wykończyć, doprowadzić do końca' > 'zakończyć żywot, skonać, umrzeć'
Zob. konać