Jak korzystać ze słownika?

skonać

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

3. ze śmiechu

  • Definicja

    3.

    pot.  bardzo silnie odczuć to, co wyrażone jest następującym rzeczownikiem
  • Noty o użyciu

    Używane zwykle w trybie przypuszczającym i w różnych konstrukcjach wyrażających potencjalność zdarzenia

  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    zachowania emocjonalne


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Określenia fizyczności człowieka

    sprawność i wydolność organizmu

  • Relacje znaczeniowe
    synonimy:  umrzeć
  • Połączenia
    • skonać z gorąca, z miłości, z nudy, z pragnienia, z przemęczenia, ze śmiechu, ze wstydu, ze zmęczenia
  • Cytaty

    Powiedziałem sobie, że choćbym miał skonać z pragnienia, to już więcej po wodę nie pójdę.

    źródło: KWSJP: Stanisława Górnikiewicz: Lwy z Westerplatte, 1983

    Leżałam na trawie obok ławki, a nade mną troskliwie pochylał się pan menel. Podskoczyłam jak oparzona. - Panie, coś pan, zdechłego psa zeżarłeś?! Toż można skonać od tego fetoru!

    źródło: NKJP: Karolina Macios: Wszyscy mężczyźni mojego kota, 2008

    Zaraz chyba skonam ze strachu. Cholera jasna! Co się dzieje?

    źródło: NKJP: Piotr Krawczyk: Plamka światła, 1997

    – A po co ten szturm? – Jak to po co? Idiotka! – ministrowa się zdenerwowała. – Żeby nas bronić przed czołgami Przyjaciół. – Skonam ze śmiechu – rzekł minister.

    źródło: NKJP: Henryk Rozpędowski: Charleston, 2002
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. skonam
    		 skonamy
    2 os. skonasz
    		 skonacie
    3 os. skona
    		 skonają

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. skonałem
    +(e)m skonał
    		 skonałam
    +(e)m skonała
    		 skonałom
    +(e)m skonało
    		 skonaliśmy
    +(e)śmy skonali
    		 skonałyśmy
    +(e)śmy skonały
    2 os. skonałeś
    +(e)ś skonał
    		 skonałaś
    +(e)ś skonała
    		 skonałoś
    +(e)ś skonało
    		 skonaliście
    +(e)ście skonali
    		 skonałyście
    +(e)ście skonały
    3 os. skonał
    		 skonała
    		 skonało
    		 skonali
    		 skonały

    bezosobnik: skonano

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. skonajmy
    2 os. skonaj
    		 skonajcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. skonałbym
    bym skonał
    		 skonałabym
    bym skonała
    		 skonałobym
    bym skonało
    		 skonalibyśmy
    byśmy skonali
    		 skonałybyśmy
    byśmy skonały
    2 os. skonałbyś
    byś skonał
    		 skonałabyś
    byś skonała
    		 skonałobyś
    byś skonało
    		 skonalibyście
    byście skonali
    		 skonałybyście
    byście skonały
    3 os. skonałby
    by skonał
    		 skonałaby
    by skonała
    		 skonałoby
    by skonało
    		 skonaliby
    by skonali
    		 skonałyby
    by skonały

    bezosobnik: skonano by

    bezokolicznik: skonać

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: skonawszy

    gerundium: skonanie

    odpowiednik aspektowy: konać

  • Składnia
    Rzosobowy + skonać +
    z CZEGO
  • Pochodzenie

    psł. sъkonati 'dokończyć, wykończyć, doprowadzić do końca' > 'zakończyć żywot, skonać, umrzeć'

    Zob.  konać