Jak korzystać ze słownika?

wrobić

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. w przestępstwo

  • Definicja

    1.

    pot.  zaangażować kogoś w jakąś sprawę niepotrzebnie, niesłusznie lub wbrew jego woli
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia relacji międzyludzkich


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

  • Relacje znaczeniowe
    synonimy:  uwikłać
    wkopać
    wmanewrować
    wmanipulować
    wmieszać
    wplątać
    wrąbać
    wtopić
    antonimy:  wyplątać
  • Połączenia
    • wrobić niewinnego; kolegę, męża
    • wrobić w aferę, w kradzież, w morderstwo, w porwanie, w przestępstwo, w zabójstwo; kogoś w dziecko
    • próbować, usiłować wrobić
    • zostać wrobionym
  • Cytaty

    Poszedłem do redakcji. A tam zwaliła się naczelna i wrobiła mnie w dodatkową pracę... musiałem siedzieć całą noc.

    źródło: NKJP: Dariusz Banek: Samo życie. Odcinek 159, 2002-2010

    Raz [...] chcieli ją wrobić w jakiś nielegalny handel, podrzucili do budy lewiznę.

    źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Powidoki, 2010

    [...] obydwaj zostali zatrzymani. Wtedy Tomasz P. wrobił w przestępstwo brata.

    źródło: NKJP: (st): Wrobił brata, Express Ilustrowany, 2002-03-06

    Kazała mamie gromadzić ręczniki i pościel, dobrze, że nie wrobiła jej w haft monogramów.

    źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Pudełko ze szpilkami, 2002

    Na sali sądowej odwołał [...] swoje zeznania, próbując udowodnić, że w morderstwo został wrobiony przez policję.

    źródło: NKJP: (pg): Sprawa zabójstwa Oli od nowa, Dziennik Łódzki, 2005-07-30
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. wrobię
    		 wrobimy
    2 os. wrobisz
    		 wrobicie
    3 os. wrobi
    		 wrobią

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. wrobiłem
    +(e)m wrobił
    		 wrobiłam
    +(e)m wrobiła
    		 wrobiłom
    +(e)m wrobiło
    		 wrobiliśmy
    +(e)śmy wrobili
    		 wrobiłyśmy
    +(e)śmy wrobiły
    2 os. wrobiłeś
    +(e)ś wrobił
    		 wrobiłaś
    +(e)ś wrobiła
    		 wrobiłoś
    +(e)ś wrobiło
    		 wrobiliście
    +(e)ście wrobili
    		 wrobiłyście
    +(e)ście wrobiły
    3 os. wrobił
    		 wrobiła
    		 wrobiło
    		 wrobili
    		 wrobiły

    bezosobnik: wrobiono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. wróbmy
    2 os. wrób
    		 wróbcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. wrobiłbym
    bym wrobił
    		 wrobiłabym
    bym wrobiła
    		 wrobiłobym
    bym wrobiło
    		 wrobilibyśmy
    byśmy wrobili
    		 wrobiłybyśmy
    byśmy wrobiły
    2 os. wrobiłbyś
    byś wrobił
    		 wrobiłabyś
    byś wrobiła
    		 wrobiłobyś
    byś wrobiło
    		 wrobilibyście
    byście wrobili
    		 wrobiłybyście
    byście wrobiły
    3 os. wrobiłby
    by wrobił
    		 wrobiłaby
    by wrobiła
    		 wrobiłoby
    by wrobiło
    		 wrobiliby
    by wrobili
    		 wrobiłyby
    by wrobiły

    bezosobnik: wrobiono by

    bezokolicznik: wrobić

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: wrobiwszy

    gerundium: wrobienie

    imiesłów przymiotnikowy bierny: wrobiony

    odpowiednik aspektowy: wrabiać

  • Składnia
    bez ograniczeń + wrobić +
    KOGO + (w CO)
  • Pochodzenie

    Zob.  robić