-
3.
nadawca wyraża swoją irytację z powodu tego, o czym mowa, sądząc, że rozmówca sugeruje coś, z czym zgodzić się nie można -
wykładnik negatywnej emocji
-
ARTUR (cofa się): Jakiej znowu tragedii?... Co ojciec...
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Tango, 1997
- Ależ co znowu! - zawołała. - Czyżby pan porównywał moją Elizę ze mną?
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania 1974-1979, 1995
BARTODZIEJ: Pani myśli, że my jesteśmy wariaci?
PSYCHIATRA: Skądże znowu!źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr 1, 1995
Nie to, żeby nie lubił gości, cóż znowu, co drugi dzień ktoś się tu pojawia, a w weekendy syn, córka, i pozostają często na kilka dni [...].
źródło: NKJP: Eugeniusz Kabatc: Vinum sacrum et profanum. Wino w kulturze, wino w naturze, wino na naszym stole, 2003
- A tę gdzie znowu poniosło? - warknąłem. Szeregowi, którzy przydźwigali Giełzę, wynieśli się błyskawicznie.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005
-
część mowy: modyfikator deklaratywności
-
_ znowu
Zaimek pyt.ograniczenia zakresu użycia:nie: w Zd. innych niż pytajneszyk: stały: postpozycja -
Zob. znowu I