-
1.
w sposób świadczący o tym, że ktoś jest przygnębiony i nie ma chęci do działania -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- milczeć, mówić, odpowiedzieć, oświadczyć, rzec, spytać; spojrzeć; dumać posępnie
-
Siedziała na krześle przy umywalce i posępnie wpatrywała się w swoje dłonie.
źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia na rozdrożu, 2008
Zamilkł i przypatrywał się nam posępnie. A my gapiliśmy się na niego.
źródło: NKJP: Mariusz Ziomecki: Lato nieśmiertelnych, 2002
- Jestem już stary, Dolidzie - powiedział posępnie, wpatrzony w czerwony jak krew trunek. - Nawet wino nie smakuje mi jak dawniej.
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Talizman złotego smoka, 2002
Zawsze, jak co zrobią, to jest jeszcze gorzej - posępnie podsumowuje jedna z lokatorek wykorzystanie przez Spółdzielnię pieniędzy z tzw. funduszu remontowego.
źródło: NKJP: Witold Zadziorko: Zalewa Słoneczną - Krew i woda, Tygodnik Podhalański nr 31, 1999
Żołnierze co dzień gubili się w domysłach, co znaczyć mogło, że ich trzymają w mieścinie nadmorskiej - oficerowie co dzień posępniej witali mgły, zrywające się sponad koryta Żyrondy.
źródło: NKJP: Wacław Gąsiorowski: Huragan, 2000
-
część mowy: przysłówek
stopień równy posępnie
stopień wyższy posępniej
-
Zob. sęp