na Boga

- Cóż to za zbrodnia? - spytał pleban. - Na Boga! Zabito kogo?

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

- Jak ty w ogóle możesz o to pytać? - Jacek był zły i zaskoczony. - Oczywiście, wiem, że masz dużo pracy, a ja obiecałem zająć się domem i dziećmi, ale na Boga, nie przestałaś być matką! Twoja córka wczoraj straciła cnotę [...], a ty się pytasz, czy powinnaś z nią porozmawiać?

źródło: NKJP: Kinga Dunin: Tabu, 1998

Wrzasnąłem na niego. Przekląłem paskudnie i on przeklął paskudnie, identycznym wyrazem.- Cicho, na Boga ! - zawołał markiz, chwycił mnie pod ramię i szybko w głąb korytarza odprowadził. - Uspokój się, człowieku!

źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1983

Minc stanął za mną i szepnął przerażony: przestań, na miły Bóg przestań z nim rozmawiać, on nic nie rozumie, przestań!

źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1985

Gabriel spoważniał, utkwił w nim wzrok, wyjął ręce z kieszeni spodni i opuścił je wzdłuż ciała. Jego postawa zdradzała, że jest gotów odeprzeć atak. Na miły Bóg, oni chyba nie zamierzają się bić. Gabriel co prawda wygląda na takiego, dla którego mordobicie to nie nowina, ale Marian?

źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia na rozdrożu, 2008