-
2.
pot. negatywne uczucia ludzi wobec jakichś działań, uznawanych za złe, lub osób, o których sądzi się, że zachowują się niezgodnie z zasadami prawa lub dobrymi obyczajami -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- smród korupcji
- narobić smrodu
- mieć smród
-
[...] krótkonogi atleta zmienił ton, przechodząc od błagania do groźby. - Bo narobię smrodu! Pan wie, co ja wiem!
źródło: NKJP: Michał Bielecki: Osiedle prominentów, 1997
Ciągle miałam różne smrody, a że broniłam, to narobiłam sobie u was wrogów.
źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001
- Nie mówię, że nie byłoby smrodu. Ale mając porucznika, który załamał się nerwowo, i generała, który łże w żywe oczy, zwykle zwala się winę na porucznika.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005
Korupcyjny smród wokół ministerstwa zdrowia, porównywalny tylko z odorem, jaki się ciągnął za przegraną armią podczas letnich upałów, ostatnio jeszcze się nasilił.
źródło: NKJP: W.Hagedorny: Szast–prast: Pegeeryzacja polityki, Tygodnik Ciechanowski, 2008-06-10
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. smród
smrody
D. smrodu
smrodów
C. smrodowi
smrodom
B. smród
smrody
N. smrodem
smrodami
Ms. smrodzie
smrodach
W. smrodzie
smrody
-
psł. *smordъ 'odrażająca woń, przykry zapach, fetor'
Rzeczownik od psł. czasownika *smorditi ‘powodować, że coś śmierdzi, cuchnie; czynić śmierdzącym, zasmradzać’