zapachnieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zapachniałem +(e)m zapachniał	zapachniałam +(e)m zapachniała	zapachniałom +(e)m zapachniało	zapachnieliśmy +(e)śmy zapachnieli	zapachniałyśmy +(e)śmy zapachniały
2 os.	zapachniałeś +(e)ś zapachniał	zapachniałaś +(e)ś zapachniała	zapachniałoś +(e)ś zapachniało	zapachnieliście +(e)ście zapachnieli	zapachniałyście +(e)ście zapachniały
3 os.	zapachniał	zapachniała	zapachniało	zapachnieli	zapachniały

bezosobnik: zapachniano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zapachnijmy
2 os.	zapachnij	zapachnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zapachniałbym bym zapachniał	zapachniałabym bym zapachniała	zapachniałobym bym zapachniało	zapachnielibyśmy byśmy zapachnieli	zapachniałybyśmy byśmy zapachniały
2 os.	zapachniałbyś byś zapachniał	zapachniałabyś byś zapachniała	zapachniałobyś byś zapachniało	zapachnielibyście byście zapachnieli	zapachniałybyście byście zapachniały
3 os.	zapachniałby by zapachniał	zapachniałaby by zapachniała	zapachniałoby by zapachniało	zapachnieliby by zapachnieli	zapachniałyby by zapachniały

bezosobnik: zapachniano by

bezokolicznik: zapachnieć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zapachniawszy

gerundium: zapachnienie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: pachnieć

+

zapachnieć

+

KOMU

Zob. zapach , pachnąć .