jak długi

Skoczył i upadł jak długi. Zawadził nogą o jakiś przewód biegnący tuż przy murze. Na szczęście nie złamał ani nawet nie zwichnął nogi.

źródło: NKJP: Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan): Stawka większa niż życie, 1967

[...] zmęczeni wyciągamy się jak dłudzy na piasku, pozwalając słońcu zlizywać gorącym jęzorem krople wody z naszych ciał [...].

źródło: NKJP: Andrzej Czcibor-Piotrowski: Cud w Esfahanie, 2001

Barnaba przewrócił się na prawy bok i rozciągnął jak długi na kanapie. Ziewnął szeroko. Nie interesowały go dyskusje o mężczyznach kochających inaczej.

źródło: NKJP: Tomasz Klarecki, Izabela Smolarek: Wilk... i śmierć bankiera, 2006

Całe szczęście, że goniąc poprzez całe piętro, Piotr i Karolcia wpadli do działu firanek. Wtedy to Filomena zaplątała się w jedną z nich i runęła jak długa na podłogę.

źródło: NKJP: Maria Krüger: Karolcia, 1959

Cesia nie chce ustąpić. Wgniata się, jak złoty orzech, między siłą zasuwane drzwi i jeszcze prosi, jeszcze błaga. Daremnie! Trzask kłódek - chlast sztab i pociąg znowu rusza. Wstrząs jest zawsze tak silny, szarpnięcie tak nagłe, że te, które wtedy stoją, walą się jak długie na podłogę.

źródło: NKJP: Beata Obertyńska: W domu niewoli, 2005