-
8.
mówiący zaprzecza temu, co obserwuje / słyszy -
1) wypowiedzeniowe
2) używane w pytaniach o rozstrzygnięcie, np. – Idziesz? – Nie., również zaprzeczonych, np. – Nie idziesz? – Nie, no co ty, idę.
3) najczęściej używane po to, by:
a) zaprzeczyć jakiemuś sądowi,
b) odrzucić czyjąś propozycję,
c) sprzeciwić się zastanemu stanowi rzeczy (w tej funkcji często w połączeniu z no: no nie),
d) powstrzymać kogo od zrobienia czegoś -
wykładnik zaprzeczenia
-
(quasi)synonimy: nie i nie
antonimy: tak II
(quasi)antonimy: no
owszem
sprzeczne: zgadza się
-
- Nie, to nie ten pan - uśmiechnął się blondyn.
źródło: NKJP: Mariusz Cieślik: Śmieszni kochankowie, 2004
- Wejdź do domu, każę samowar zapalić.
- Nie, nie, dziękuję, muszę jechać.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Bohiń, 1992
Na pytanie, czy przypadkiem nie podwieźć, Zygmunt odpowiedział stanowczo, acz uprzejmie, że nie.
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Czwarte niebo, 2003
No nie, nie wytrzymam, gdy słyszę takie głupoty!
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
- Do widzenia tymczasem - rzekła Janka.
- Nie, nie! - zawołałem.źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1995
-
część mowy: komentarz metatekstowy
podklasa: dopowiedzenie
-
/nie/ szyk: wypowiedzeniowe -
psł. *ne