-
1.
to, o czym mowa, jest z tym niezgodne -
wykładnik przeciwstawienia
-
Wbrew pozorom tęsknota za bohaterstwem przenika głęboko duszę współczesnego człowieka.
źródło: NKJP: Józef Tischner: Świat ludzkiej nadziei. Wybór szkiców filozoficznych 1966-1975, 1992
Piżmak jest roślinożerny, zjada wodorosty, małże, raki i wbrew powszechnej opinii wędkarzy nie łapie ryb, a więc nie czyni szkód w rybostanie.
źródło: NKJP: Stanisław Godlewski: Vademecum myśliwego, 1996
Kto, będąc członkiem zarządu, dopuszcza do tego, że spółka przez czas dłuższy niż trzy miesiące wbrew prawu lub umowie pozostaje bez władzy nadzorczej w należytym składzie, podlega grzywnie w tej samej wysokości.
źródło: NKJP: Sejm RP: Kodeks handlowy
Danka, wbrew swej naturze, awantury nie zrobiła.
źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997
Carewicz Dymitr, wbrew woli rodziny, podróżował po Europie razem z Anetką Kareniną, swoją nową kochanką, świeżo stworzoną wampirzycą.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Dzieci nocy, 2001
-
część mowy: przyimek
-
wbrew CZEMUŚ
możliwy także Rz. os., kiedy jest użyty w znaczeniu dzieło KOGOŚszyk: zmienny: neutralna antepozycja -
Od wyrażenia przyimkowego w brew , początkowo w znaczeniu dosłownym '(brwią) w brew' (jak oko w oko), 'prosto w oczy, wprost, bez ogródek, obcesowo', 'na przeciw komuś, czemuś; na przekór'