na przekór
-
ten, o kim mowa, robi coś, co nie jest chciane przez daną osobę lub jest niepożądane w danej sytuacji, aby pokazać, że to, o czym mowa, nie ma na niego wpływu, chociaż by oczekiwano, żeby miało
-
wykładnik przeciwstawienia
-
Rozumie pani, podczas wojny uczucia rodzą się na przekór wszystkim okropnościom.
źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
I ona musiała trwać na przekór upływowi czasu, potędze złych mocy, ludzkiemu kunktatorstwu - na przekór wszystkiemu.
źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski: Między Panem a Plebanem, 1995
Na przekór pogodzie, porze dnia i w ogóle wszystkiemu polecimy co koń wyskoczy na przykład do Niemenczyna, a możemy nawet do Wilna.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Bohiń, 1987
Dziesięć lat nie trenowałem żadnego sportu. [...] Zdecydowałem się na przekór żonie. Podśmiewała się ze mnie i mojej formy.
źródło: NKJP: Sumo po naszemu, Gazeta Wyborcza, 1998-03-27
-
część mowy: przyimek
-
na przekór KOMU / CZEMU szyk: zewnętrzny: stały: antepozycja
wewnętrzny: stały