-
2.
tak, że jeden z działających jest przeciwnikiem drugiego -
wykładnik relacji wzajemności
-
Ludka zaczepia mnie i prowokuje, usiłuje zmobilizować wszystkich przeciw mnie.
źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1995
Jeżeli broń przeciwnika nas niszczy - obróćmy ją przeciw niemu.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania 1974-1979, 1995
Temperamenty rosły. Większość była teraz przeciw Surmie.
źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
Nagle zobaczyli, że młodzież buntuje się przeciw komunistom.
źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski: Między Panem a Plebanem, 1995
Na czele ruchu skierowanego przeciw akcji germanizacyjnej stanęli pastorzy i inni działacze mazurscy: Gustaw Gizewiusz, Krzysztof Celestyn Mrongowiusz, Fryderyk Tymoteusz Krieger i inni.
źródło: NKJP: Jan Bałdowski: Warmia, Mazury, Suwalszczyzna, 1997
-
część mowy: przyimek
-
przeciw KOMU / CZEMU szyk: stały: antepozycja -
psł. *pretivъ 'znajdujący się po drugiej stronie, leżący naprzeciw, przeciwległy; przeciwstawny, odmienny; nieprzyjemny, nieprzyjazny'