triumfować - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. cieszyć się w widoczny sposób z własnego sukcesu lub zwycięstwa albo chwalić się tym

[trjumfować] lub [trjũfować], lub [tryjumfować], lub [tryjũfować], rzadziej [trijumfować] lub [triũfować]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

hiperonimy:

chwalić się
cieszyć się

	Znieruchomiał i ukłonił się publiczności […], triumfował w burzy oklasków i okrzyków. źródło: NKJP: Mirosław Bujko: Złoty pociąg, 2006
	Szatan triumfował, widząc, jak bujnie wzrasta zasiane przez niego ziarno przesądów. źródło: Internet
	Sama nowelizacja Kodeksu pracy nie umożliwi rozwoju polskiej gospodarki. Jeżeli na niej poprzestaniemy, to za rok triumfować będą ci, którzy dziś twierdzą, że liberalizacja prawa pracy niczego nie załatwi. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 04.04.2002
	Nie będziemy ogłaszać się prorokami klęski i triumfować, że to my mieliśmy rację. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 11.04.2003
	A widzicie - triumfował Gill - nawet kiepskie wybory są lepsze niż żadne. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Cisza w gnieździe sikhów, Gazeta Wyborcza, 1994-12-19

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	triumfowałem +(e)m triumfował	triumfowałam +(e)m triumfowała	triumfowałom +(e)m triumfowało	triumfowaliśmy +(e)śmy triumfowali	triumfowałyśmy +(e)śmy triumfowały
2 os.	triumfowałeś +(e)ś triumfował	triumfowałaś +(e)ś triumfowała	triumfowałoś +(e)ś triumfowało	triumfowaliście +(e)ście triumfowali	triumfowałyście +(e)ście triumfowały
3 os.	triumfował	triumfowała	triumfowało	triumfowali	triumfowały

bezosobnik: triumfowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę triumfował będę triumfować	będę triumfowała będę triumfować	będę triumfowało będę triumfować	będziemy triumfowali będziemy triumfować	będziemy triumfowały będziemy triumfować
2 os.	będziesz triumfował będziesz triumfować	będziesz triumfowała będziesz triumfować	będziesz triumfowało będziesz triumfować	będziecie triumfowali będziecie triumfować	będziecie triumfowały będziecie triumfować
3 os.	będzie triumfował będzie triumfować	będzie triumfowała będzie triumfować	będzie triumfowało będzie triumfować	będą triumfowali będą triumfować	będą triumfowały będą triumfować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		triumfujmy
2 os.	triumfuj	triumfujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	triumfowałbym bym triumfował	triumfowałabym bym triumfowała	triumfowałobym bym triumfowało	triumfowalibyśmy byśmy triumfowali	triumfowałybyśmy byśmy triumfowały
2 os.	triumfowałbyś byś triumfował	triumfowałabyś byś triumfowała	triumfowałobyś byś triumfowało	triumfowalibyście byście triumfowali	triumfowałybyście byście triumfowały
3 os.	triumfowałby by triumfował	triumfowałaby by triumfowała	triumfowałoby by triumfowało	triumfowaliby by triumfowali	triumfowałyby by triumfowały

bezosobnik: triumfowano by

bezokolicznik: triumfować

imiesłów przysłówkowy współczesny: triumfując

gerundium: triumfowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: triumfujący

odpowiednik aspektowy: zatriumfować

Rz_osobowy	+	triumfować	+	że ZDANIE
Rz_osobowy	+	triumfować	+	MOWA WPROST

łac. triumphāre

Od: triumf