tryumfować - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. zwyciężać

[trjumfować] lub [trjũfować], lub [tryjumfować], lub [tryjũfować], rzadziej [trijumfować] lub [triũfować]

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Sport

czynności związane ze sportem

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Czas wolny

gry i zabawy

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

	synonimy:	wygrywać zwyciężać
	antonimy:	przegrywać

drużyna, mistrz, sportowiec, zawodnik; idea, kapitalizm, kłamstwo, miłość, prawda, prawo, technika, sprawiedliwość, wiara, zło tryumfuje; liberałowie tryumfują
tryumfować na bieżni, na korcie, na stadionie
tryumfować nad zdrajcami, nad wrogiem
tryumfować w biegach, w konkurencji, w konkursie, w meczu, w rywalizacji, w zawodach
tryumfować drużynowo; kilkakrotnie

	Juniorzy Rafako okazali się za mało doświadczeni w starciu z Enterem. Mistrz tryumfował 3:0. źródło: NKJP: (ma.w): Amatorska norma, Nowiny Raciborskie, 2002-01-09
	Nie było to pierwsze zwycięstwo Magdy i Czarka. W tej edycji programu tryumfowali oni osiem razy. źródło: NKJP: Mariusz Weidner: Nasza Magda, Nowiny Raciborskie, 2008-05-27
	Wierzę, że wyobraźnia jest mocniejsza niż wiedza […], że nadzieja zawsze tryumfuje nad doświadczeniem. źródło: NKJP: Krystyna Boglar: Zobaczysz, że pewnego dnia…, 1996
	Narażając swoje życie, poświęcając swoje życie - tryumfują nad złem. źródło: NKJP: Stanisław Mrożek: Jak zostałem filmowcem, 1975
	Świat zaczynały właśnie podbijać nowe idee i nowe trendy w sztuce. W malarstwie i literaturze zaczynała tryumfować secesja. źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Kisielewscy: Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	tryumfowałem +(e)m tryumfował	tryumfowałam +(e)m tryumfowała	tryumfowałom +(e)m tryumfowało	tryumfowaliśmy +(e)śmy tryumfowali	tryumfowałyśmy +(e)śmy tryumfowały
2 os.	tryumfowałeś +(e)ś tryumfował	tryumfowałaś +(e)ś tryumfowała	tryumfowałoś +(e)ś tryumfowało	tryumfowaliście +(e)ście tryumfowali	tryumfowałyście +(e)ście tryumfowały
3 os.	tryumfował	tryumfowała	tryumfowało	tryumfowali	tryumfowały

bezosobnik: tryumfowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę tryumfował będę tryumfować	będę tryumfowała będę tryumfować	będę tryumfowało będę tryumfować	będziemy tryumfowali będziemy tryumfować	będziemy tryumfowały będziemy tryumfować
2 os.	będziesz tryumfował będziesz tryumfować	będziesz tryumfowała będziesz tryumfować	będziesz tryumfowało będziesz tryumfować	będziecie tryumfowali będziecie tryumfować	będziecie tryumfowały będziecie tryumfować
3 os.	będzie tryumfował będzie tryumfować	będzie tryumfowała będzie tryumfować	będzie tryumfowało będzie tryumfować	będą tryumfowali będą tryumfować	będą tryumfowały będą tryumfować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		tryumfujmy
2 os.	tryumfuj	tryumfujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	tryumfowałbym bym tryumfował	tryumfowałabym bym tryumfowała	tryumfowałobym bym tryumfowało	tryumfowalibyśmy byśmy tryumfowali	tryumfowałybyśmy byśmy tryumfowały
2 os.	tryumfowałbyś byś tryumfował	tryumfowałabyś byś tryumfowała	tryumfowałobyś byś tryumfowało	tryumfowalibyście byście tryumfowali	tryumfowałybyście byście tryumfowały
3 os.	tryumfowałby by tryumfował	tryumfowałaby by tryumfowała	tryumfowałoby by tryumfowało	tryumfowaliby by tryumfowali	tryumfowałyby by tryumfowały

bezosobnik: tryumfowano by

bezokolicznik: tryumfować

imiesłów przysłówkowy współczesny: tryumfując

gerundium: tryumfowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: tryumfujący

odpowiednik aspektowy: zatryumfować

	+	tryumfować	+	nad KIM/CZYM
	+	tryumfować	+	GDZIE

łac. triumphāre

Od: triumf