wzburzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wywołać wzburzenie - stan psychiczny

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

kogoś wzburzył fakt, że...; informacja, wiadomość wzburzyła kogoś
wzburzyć czytelników, działaczy, kibiców, ludzi, mieszkańców, opinię publiczną, radnych, społeczeństwo, środowisko, tłum

	Zaprzestanie Ofiary, nie mówiąc o przyznaniu, że być może nigdy nie była niezbędna, niewątpliwie zszokuje i wzburzy ludzi, i może doprowadzić do zamieszek i kwestionowania istniejącego porządku. źródło: NKJP: Elżbieta Hajnicz: Przekraczając światło, 1996
	Tłum wzburzyła informacja, że aresztowano delegację robotników z Cegielskiego. Ruszył do więzienia na Młynie, by ich uwolnić. źródło: NKJP: Barbara Sadłowska: Kto dał hasło do walki?, Gazeta Poznańska, 2006-06-10
	Ktoś, kto planował zbrodnię, musiał kalkulować, że ona wzburzy nastroje, zmusi Kościół do reakcji, ożywi opozycję, która będzie organizować protesty. źródło: NKJP: Joanna Cieśla, Agnieszka Rybak: Życie po życiu, Polityka, 2004-10-16
	W roku 1900 prowadzona przez niego kampania przeciwko przesądowi żydowskich mordów rytualnych wzburzyła przeciw niemu sfanatyzowaną, antysemicką opinię publiczną. źródło: NKJP: Wyszehradzkie muzeum wyobraźni, Gazeta Wyborcza, 1995-05-20

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wzburzyłem +(e)m wzburzył	wzburzyłam +(e)m wzburzyła	wzburzyłom +(e)m wzburzyło	wzburzyliśmy +(e)śmy wzburzyli	wzburzyłyśmy +(e)śmy wzburzyły
2 os.	wzburzyłeś +(e)ś wzburzył	wzburzyłaś +(e)ś wzburzyła	wzburzyłoś +(e)ś wzburzyło	wzburzyliście +(e)ście wzburzyli	wzburzyłyście +(e)ście wzburzyły
3 os.	wzburzył	wzburzyła	wzburzyło	wzburzyli	wzburzyły

bezosobnik: wzburzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wzburzmy
2 os.	wzburz	wzburzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wzburzyłbym bym wzburzył	wzburzyłabym bym wzburzyła	wzburzyłobym bym wzburzyło	wzburzylibyśmy byśmy wzburzyli	wzburzyłybyśmy byśmy wzburzyły
2 os.	wzburzyłbyś byś wzburzył	wzburzyłabyś byś wzburzyła	wzburzyłobyś byś wzburzyło	wzburzylibyście byście wzburzyli	wzburzyłybyście byście wzburzyły
3 os.	wzburzyłby by wzburzył	wzburzyłaby by wzburzyła	wzburzyłoby by wzburzyło	wzburzyliby by wzburzyli	wzburzyłyby by wzburzyły

bezosobnik: wzburzono by

bezokolicznik: wzburzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wzburzywszy

gerundium: wzburzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wzburzony

odpowiednik aspektowy: wzburzać

+

wzburzyć

+

KOGO

Zob. burzyć