znamię - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

książk. zauważalny element czegoś pozwalający przypuszczać, że przysługuje temu określona właściwość

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

charakterystyczne, główne, szczególne znamię; przedmiotowe, ustawowe; dostateczne, poważne, wyczerpujące; widoczne, zewnętrzne znamiona; znamiona przestępcze; odróżniające coś
znamię jakiegoś człowieka, jakiejś osoby; jakichś czasów, epoki, nowoczesności, zmian; boskości, indywidualności, przynależności; kary, prowokacji, próby; znamiona luksusu, jakiegoś stylu, sztuki; jakiejś decyzji, kompromisu, jakiegoś myślenia, umowy, jakiejś pracy, prawdy, talentu; klęski, kryzysu, oskarżenia, prowokacji, skandalu, winy, zagrożenia; agresji, czynu zabronionego, dyskryminacji, korupcji, naruszenia, nieuczciwej konkurencji, popełnienia przestępstwa, oszustwa, wypadku, szantażu, wykroczenia, zamachu stanu, zbrodni, zdrady stanu
brak znamion
znamiona występują
dopatrzyć się/dopatrywać się, doszukać się/doszukiwać się; nabierać; pozbawiony znamion czegoś
nadać/nadawać; mieć, nosić, spełniać, stanowić, tracić, wykazywać, zawierać; widać gdzieś znamiona czegoś; wyczerpać/wyczerpywać, wypełnić/wypełniać znamiona czegoś; (nie) rozpoznawać, (nie) stwierdzić znamion czegoś

	Kiedyś był tu dzwonek [...]. Dziś jest domofon, znamię nowoczesności. źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Złodziejka pamięci, 1998
	[...] znamieniem życia jest zmienność, bez której ewolucja nie potrafiłaby wyłaniać istnień coraz bardziej złożonych. źródło: NKJP: Andrzej Szczeklik: Kore: o chorych, chorobach i poszukiwaniu duszy medycyny, 2007
	Do prac profesora Bronisława Malinowskiego [...] wróciłem, gdy próbowałem bliżej poznać znamiona myślenia magicznego. źródło: NKJP: Marek jarosz: Poznawanie świata, 2003
	Zachowanie posłów nie wypełniało znamion przestępstwa z artykułu 256 kodeksu karnego, który mówi o publicznym propagowaniu treści nazistowskich [...]. źródło: NKJP: (STRZ): Tylko się pozdrawiali, Dziennik Polski, 2006-03-15

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

+

znamię

+

CZEGO

psł. *znamę *znamene 'to, co daje znak, informuje o czymś przez skojarzenie; przedmiot lub cecha charakterystyczna; oznaczenie'