podburzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

wywołując niechęć do jakichś osób lub instytucji, namówić do działania przeciw nim

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	Z Ikonium Paweł i Barnaba udali się do Listry, a w ślad za nimi podążyli ich wrogowie z Antiochii Pizydyjskiej i Ikonium, którzy podburzyli tłum i doprowadzili do ukamienowania Pawła. źródło: NKJP: Tomasz Jelonek: Pierwsza podróż misyjna św. Pawła, Głos Ojca Pio, 2009-02
	[...] Drexler próbował podburzyć członków partii przeciwko Hitlerowi, gdy ten ostatni wyjechał w 1921 r. do Berlina [...]. źródło: NKJP: Franciszek Ryszka: Noc i mgła: Niemcy w okresie hitlerowskim, 1963
	Do dzisiaj niewyjaśniona pozostaje rola jaką odegrał w podburzeniu szlachty przeciwko obecności stacjonujących w Rzeczypospolitej wojsk saskich. źródło: NKJP: Internet
	Udało mu się odwołać Bernasia na zwołanym z zaskoczenia, w niepełnym składzie, posiedzeniu komisji, ale z oskarżeniami o wzięcie łapówki i próbą podburzenia robotników do wywiezienia starego przewodniczącego na taczkach przesadził. źródło: NKJP: Rafał A Ziemkiewicz: Żywina, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podburzyłem +(e)m podburzył	podburzyłam +(e)m podburzyła	podburzyłom +(e)m podburzyło	podburzyliśmy +(e)śmy podburzyli	podburzyłyśmy +(e)śmy podburzyły
2 os.	podburzyłeś +(e)ś podburzył	podburzyłaś +(e)ś podburzyła	podburzyłoś +(e)ś podburzyło	podburzyliście +(e)ście podburzyli	podburzyłyście +(e)ście podburzyły
3 os.	podburzył	podburzyła	podburzyło	podburzyli	podburzyły

bezosobnik: podburzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podburzmy
2 os.	podburz	podburzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podburzyłbym bym podburzył	podburzyłabym bym podburzyła	podburzyłobym bym podburzyło	podburzylibyśmy byśmy podburzyli	podburzyłybyśmy byśmy podburzyły
2 os.	podburzyłbyś byś podburzył	podburzyłabyś byś podburzyła	podburzyłobyś byś podburzyło	podburzylibyście byście podburzyli	podburzyłybyście byście podburzyły
3 os.	podburzyłby by podburzył	podburzyłaby by podburzyła	podburzyłoby by podburzyło	podburzyliby by podburzyli	podburzyłyby by podburzyły

bezosobnik: podburzono by

bezokolicznik: podburzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: podburzywszy

gerundium: podburzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: podburzony

odpowiednik aspektowy: podburzać

	+	podburzyć	+	KOGO + (przeciw/przeciwko KOMU/CZEMU)
	+	podburzyć	+	KOGO + (do CZEGO)