-
2.
pot. pejorat. osoba łamiąca swoim zachowaniem zasady moralne lub społeczne -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- ostatnia; zwykła świnia
- świnia i cham
- nazwać kogoś świnią
- zachować się; spić się, schlać się jak świnia
-
Jakaś świnia na mnie doniosła - powiedział kapitan Grabowski.
źródło: NKJP: Leon Pawlik: Ankara, 1998
Ty uznałeś, że ludzie są dobrzy, a ja - że wszyscy są świniami.
źródło: NKJP: Małgorzata Kuźmińska, Michał Kuźmiński: Sekret Kroke, 2009
Ty świnio! Jak możesz tak w żywe oczy kłamać!
źródło: NKJP: Renata Radłowska: Nowohucka nowela, 2008
Wiem, jestem świnia, że się spóźniłem. Miałem robotę!
źródło: NKJP: Radosław Figura: Samo życie, Odcinek 158, 2002
To strasznie miły człowiek. Taki porządny, ciepły. Czuły. Ktoś, kto by chciał mu krzywdę zrobić, byłby skończoną świnią.
źródło: NKJP: Jerzy Sosnowski: Prąd zatokowy, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. świnia
świnie
D. świni
świń
C. świni
świniom
B. świnię
świnie
N. świnią
świniami
Ms. świni
świniach
W. świnio
świnie
-
psł. *svinьji / svini (ż) 'samica gatunku Sus domestica'
Rzeczownik, pierwotnie z archaicznym przyrostkiem *-ьji < *-ī (jak w analogicznym pani ), tworzącym głównie nazwy istot żeńskich, z wtórnym przesunięciem do tematów na -ja ( podobnie jak łania ) od psł. przymiotnika *svinъ ‘właściwy świni, świński’.