pokłócić się

  • zacząć z kimś gwałtowny i emocjonalny spór, w którym każda strona chce osiągnąć swój cel, i którego wynikiem jest pogorszenie się wzajemnych stosunków uczestniczących w nim osób
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia relacji międzyludzkich


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

    • mężczyźni, panowie pokłócili się
    • pokłócić się o dziewczynę, o kobietę; o kasę, o pieniądze, o spadek; o jakiś drobiazg, o łupy, o podział; o politykę; o miejsce; o kolor czegoś
    • pokłócić się z bratem, z mamą, z matką, z mężem, z ojcem; dziewczyną, z gospodarzem, z kolegą, z partnerem, z szefem
  • Chłopak był z Warszawy i właśnie uciekł z domu. Miał 22 lata, pokłócił się z dziewczyną i z rodzicami, w dodatku nie zdał egzaminu komisyjnego na germanistyce i groziło mu wywalenie ze studiów.

    źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Dziewczyna z Ipanemy, 2003

    Niedawno na korytarzu dwie dziewczyny pokłóciły się o chłopaka - mówią uczennice. - Doszło do wyzwisk i przepychanek, aż pojawił się dyrektor [...].

    źródło: NKJP: Agnieszka Kręcichwost: Majówka z rozrywką, Nowa Trybuna Opolska, 2006

    Rodzice Terri pokłócili się z jej mężem o pieniądze.

    źródło: NKJP: Joanna Leszczyńska: Wstydliwa sprawa: umieranie, Dziennik Łódzki, 2005-04-02

    [...] w trakcie rozmowy zdążyliśmy pokłócić się jeszcze kilka razy.

    źródło: NKJP: Dagmara Półtorak: Tak trudno być mną!, 2010

    Wokalista i gitarzysta pokłócili się, kto ma śpiewać piosenkę.

    źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Nie mogę znieść twego wdzięku, Gazeta Wyborcza, 1998-10-16

  • Rzosobowy + pokłócić się +
    z KIM + (o KOGO/CO)
    Rzosobowy; pl + pokłócić się +
    (o KOGO/CO)
    Rzosobowy; pl + pokłócić się +
    ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE
  • Zob.  kłócić 

CHRONOLOGIZACJA:
1811, SL
Data ostatniej modyfikacji: 22.09.2015