pokłócić się
-
zacząć z kimś gwałtowny i emocjonalny spór, w którym każda strona chce osiągnąć swój cel, i którego wynikiem jest pogorszenie się wzajemnych stosunków uczestniczących w nim osób
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
synonimy: powadzić się
spiąć się
zwadzić się
zwaśnić się
-
- mężczyźni, panowie pokłócili się
- pokłócić się o dziewczynę, o kobietę; o kasę, o pieniądze, o spadek; o jakiś drobiazg, o łupy, o podział; o politykę; o miejsce; o kolor czegoś
- pokłócić się z bratem, z mamą, z matką, z mężem, z ojcem; dziewczyną, z gospodarzem, z kolegą, z partnerem, z szefem
-
Chłopak był z Warszawy i właśnie uciekł z domu. Miał 22 lata, pokłócił się z dziewczyną i z rodzicami, w dodatku nie zdał egzaminu komisyjnego na germanistyce i groziło mu wywalenie ze studiów.
źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Dziewczyna z Ipanemy, 2003
Niedawno na korytarzu dwie dziewczyny pokłóciły się o chłopaka - mówią uczennice. - Doszło do wyzwisk i przepychanek, aż pojawił się dyrektor [...].
źródło: NKJP: Agnieszka Kręcichwost: Majówka z rozrywką, Nowa Trybuna Opolska, 2006
Rodzice Terri pokłócili się z jej mężem o pieniądze.
źródło: NKJP: Joanna Leszczyńska: Wstydliwa sprawa: umieranie, Dziennik Łódzki, 2005-04-02
[...] w trakcie rozmowy zdążyliśmy pokłócić się jeszcze kilka razy.
źródło: NKJP: Dagmara Półtorak: Tak trudno być mną!, 2010
Wokalista i gitarzysta pokłócili się, kto ma śpiewać piosenkę.
źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Nie mogę znieść twego wdzięku, Gazeta Wyborcza, 1998-10-16
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. pokłócę się
pokłócimy się
2 os. pokłócisz się
pokłócicie się
3 os. pokłóci się
pokłócą się
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. pokłóciłem się
+(e)m się pokłócił
pokłóciłam się
+(e)m się pokłóciła
pokłóciłom się
+(e)m się pokłóciło
pokłóciliśmy się
+(e)śmy się pokłócili
pokłóciłyśmy się
+(e)śmy się pokłóciły
2 os. pokłóciłeś się
+(e)ś się pokłócił
pokłóciłaś się
+(e)ś się pokłóciła
pokłóciłoś się
+(e)ś się pokłóciło
pokłóciliście się
+(e)ście się pokłócili
pokłóciłyście się
+(e)ście się pokłóciły
3 os. pokłócił się
pokłóciła się
pokłóciło się
pokłócili się
pokłóciły się
bezosobnik: pokłócono się
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. pokłóćmy się
2 os. pokłóć się
pokłóćcie się
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. pokłóciłbym się
bym się pokłócił
pokłóciłabym się
bym się pokłóciła
pokłóciłobym się
bym się pokłóciło
pokłócilibyśmy się
byśmy się pokłócili
pokłóciłybyśmy się
byśmy się pokłóciły
2 os. pokłóciłbyś się
byś się pokłócił
pokłóciłabyś się
byś się pokłóciła
pokłóciłobyś się
byś się pokłóciło
pokłócilibyście się
byście się pokłócili
pokłóciłybyście się
byście się pokłóciły
3 os. pokłóciłby się
by się pokłócił
pokłóciłaby się
by się pokłóciła
pokłóciłoby się
by się pokłóciło
pokłóciliby się
by się pokłócili
pokłóciłyby się
by się pokłóciły
bezosobnik: pokłócono by się
bezokolicznik: pokłócić się
imiesłów przysłówkowy uprzedni: pokłóciwszy się
gerundium: pokłócenie się
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pokłócenie się
pokłócenia się
D. pokłócenia się
pokłóceń się
C. pokłóceniu się
pokłóceniom się
B. pokłócenie się
pokłócenia się
N. pokłóceniem się
pokłóceniami się
Ms. pokłóceniu się
pokłóceniach się
W. pokłócenie się
pokłócenia się
-
Rzosobowy + pokłócić się + z KIM + (o KOGO/CO)Rzosobowy; pl + pokłócić się + (o KOGO/CO)Rzosobowy; pl + pokłócić się + ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE -
Zob. kłócić