wehikuł czasu - Wielki słownik języka polskiego PAN

fikcyjne urządzenie do przenoszenia ludzi w przeszłość lub w przyszłość

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

literatura

pasażer; budowa wehikułu czasu
podróż, wycieczka wehikułem czasu
budować, konstruować, skonstruować, stworzyć wehikuł czasu
poruszać się wehikułem czasu
wehikuł czasu przeniósł kogoś dokądś

	Jest dziwny spokój i pewność w tych, co kochają wieczne pióra: oni wiedzą, że dotknięcie takiego staroświeckiego, anachronicznego w erze iPodów i palmtopów przedmiotu jest jak wycieczka wehikułem czasu, mały wypad w te błogosławione, a utracone epoki, kiedy czas miał swój ciężar i trwałość. źródło: NKJP: Kamila Sławińska: Nowy Jork. Przewodnik niepraktyczny, 2008
	Możemy wyobrazić sobie, że astronom podróżujący wehikułem czasu, który znalazł się w jakiejś nieznanej sobie epoce, może obliczyć, ile lat minęło od wielkiego wybuchu, jeżeli tylko dysponuje odpowiednimi przyrządami, pozwalającymi na pomiar ruchu odległych galaktyk. źródło: NKJP: MichałTempczyk: Teoria chaosu a filozofia, 1998
	[...] gdybym miał szansę na podróż wehikułem czasu, to pomknąłbym w minione, hen daleko, gdzie mrok niepamięci. Wcale natomiast nie interesuje mnie przyszłość. źródło: NKJP: Mój „Dzienniczek Polski”, Dziennik Polski, 2000-02-25
	Język będzie zmieniał się i dostosowywał na podobnej zasadzie również w czekającej nas przyszłości. Nie grozi nam jednak, że jeśli wehikuł czasu przeniesie nas na koniec XXI wieku, to usłyszymy coś znajomego, ale niezrozumiałego. źródło: NKJP: Język żyje, Polityka, 2000-01-15

typ frazy: fraza rzeczownikowa

m3, odmienny: wehikuł

Od tytułu polskiego tłumaczenia powieści H.G Wellsa "Time machine" (wyd. polskie 1925).