kalać

Zdawało się, że mężczyzna nie chce łokciami kalać wymuskanego blatu. Dlatego nie rozparł się, jak można się było spodziewać, pośrodku biurowego mebla.

źródło: NKJP: Zdzisław Smektała: Chcica..., 2006

Objął ją ręką wolną od widelca, na który nabierał akurat jajecznicę i pocałował w usta, kalając ich doskonały połysk resztkami przeżuwanego jedzenia. Wzdrygnąłem się z obrzydzeniem.

źródło: NKJP: Martyna Żandarska-Ochnik: Pan wichrów i powiewów, 2008

Powoli dotarło do niego, że czuje dyskomfort. Szafa. Ta landara obrzydliwie kalała białą przestrzeń ściany. Wyglądała jak wyrzut sumienia, jak kupa na obrusie.

źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Drzwi Do…, Esensja, 2007-12

A kiedy wchodzę bramą na dziedziniec, zalany sierpniowym słońcem, ojciec w nieskazitelnym garniturze z tropiku trwa pochylony nad słomką, którą za chwilę podniesie, by nie kalała nieposzlakowanej powierzchni podwórza.

źródło: NKJP: Jeremi Przybora: Przymknięte oko opaczności, 1994