burknąć
-
odezwać się do kogoś z niechęcią, krótko i niegrzecznie
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
hiperonimy: powiedzieć
-
- burknąć coś
- burknąć pod nosem, do telefonu; ze złością
- burknąć niewyraźnie
-
Kotwicz skoczył jak oparzony, o mało nie zderzywszy się z peryskopem. Czego?! - burknął. Zrobimy jakiś postój? Na tę impertynencję Edek jakby stężał; w milczeniu gapił się przed siebie szeroko otwartymi oczami.
źródło: NKJP: Robert Urbański; Jacek Kondracki: Operacja „Dunaj”, 2009
Słucham – burknął głos w domofonie. – Pan Aleksander Gruszka? Jesteśmy z policji. Z Komendy Stołecznej. Chętnie byśmy z panem porozmawiali. – Muszę was wpuszczać?
źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Wilcza wyspa, 2006
− Przecież nie zapraszam pani do USC, a na szklankę piwa! − Wiem, na co mnie pan zaprasza − burknęłam obrażona. − Ja też mam już za sobą okres złudzeń − dokończyłam.
źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Prowincja, 2002
Spod jej drzwi oderwał się jakiś cień, minął mnie, burknął, że nie było innego wyjścia, i zniknął.
źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Sanatorium, 2005
Zjadł, nie myśląc, co je, dopiero po ostatnim kęsie poczuł, że mu niedobrze i mdląco. Podziękował niezbyt elegancko burknięciem.
źródło: NKJP: Maria Borowa: Dominika znaczy niedziela, 1993
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. burknę
burkniemy
2 os. burkniesz
burkniecie
3 os. burknie
burkną
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. burknąłem
+(e)m burknął
burknęłam
+(e)m burknęła
burknęłom
+(e)m burknęło
burknęliśmy
+(e)śmy burknęli
burknęłyśmy
+(e)śmy burknęły
2 os. burknąłeś
+(e)ś burknął
burknęłaś
+(e)ś burknęła
burknęłoś
+(e)ś burknęło
burknęliście
+(e)ście burknęli
burknęłyście
+(e)ście burknęły
3 os. burknął
burknęła
burknęło
burknęli
burknęły
bezosobnik: burknięto
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. burknijmy
2 os. burknij
burknijcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. burknąłbym
bym burknął
burknęłabym
bym burknęła
burknęłobym
bym burknęło
burknęlibyśmy
byśmy burknęli
burknęłybyśmy
byśmy burknęły
2 os. burknąłbyś
byś burknął
burknęłabyś
byś burknęła
burknęłobyś
byś burknęło
burknęlibyście
byście burknęli
burknęłybyście
byście burknęły
3 os. burknąłby
by burknął
burknęłaby
by burknęła
burknęłoby
by burknęło
burknęliby
by burknęli
burknęłyby
by burknęły
bezosobnik: burknięto by
bezokolicznik: burknąć
imiesłów przysłówkowy uprzedni: burknąwszy
gerundium: burknięcie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. burknięcie
burknięcia
D. burknięcia
burknięć
C. burknięciu
burknięciom
B. burknięcie
burknięcia
N. burknięciem
burknięciami
Ms. burknięciu
burknięciach
W. burknięcie
burknięcia
imiesłów przymiotnikowy bierny: burknięty
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. burknięty
burknięty
burknięty
burknięte
burknięta
D. burkniętego
burkniętego
burkniętego
burkniętego
burkniętej
C. burkniętemu
burkniętemu
burkniętemu
burkniętemu
burkniętej
B. burkniętego
burkniętego
burknięty
burknięte
burkniętą
N. burkniętym
burkniętym
burkniętym
burkniętym
burkniętą
Ms. burkniętym
burkniętym
burkniętym
burkniętym
burkniętej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. burknięci
burknięci
burknięte
burknięte
D. burkniętych
burkniętych
burkniętych
burkniętych
C. burkniętym
burkniętym
burkniętym
burkniętym
B. burkniętych
burkniętych
burkniętych
burknięte
N. burkniętymi
burkniętymi
burkniętymi
burkniętymi
Ms. burkniętych
burkniętych
burkniętych
burkniętych
odpowiednik aspektowy: burczeć
-
Rzosobowy + burknąć + CO + (do KOGO)Rzosobowy + burknąć + Że ZDANIERzosobowy + burknąć + MOWA WPROST -
Zob. burczeć
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP