-
1.
książk. powiedzieć (wytworzyć ciąg dźwięków) -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
synonimy: powiedzieć
-
- rzec jakimś głosem, tonem
- rzec z uśmiechem, ze smutkiem
- rzec cicho, dobitnie, głośno, spokojnie; półgłosem
-
Fortecki nie chciał najpierw nic mówić. Znowu wprowadził mój rower do środka. Potem rzekł, że skrzynka już się robi, ale nie chciał mi jej pokazać.
źródło: NKJP: Wiesław Dymny, Opowiadania zwykłe, 1997 [data publ.]
Mężczyzna ukłonił mu się i coś rzekł, lecz stary, nie poznawszy go widocznie, zmilczał, a później patrzył za nim długo jak za obcym. P.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959
[...] zapomniał już widocznie na obczyźnie mowy swojej ojczystej, bo nic nie rzekł, tylko nałożywszy czapkę, którą przedtem był zdjął na znak szacunku, usiadł na swoim miejscu, zatrzasnął drzwi i ruszył w milczeniu. .
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek, Opowiadania 1974-1979
- Jeżeli trzeba, oddam mego syna - rzekł głucho Elizer. - Potrzeba jeszcze drugiego. Skąd wziąć? Żona Jahiela powiła niedawno chłopca...
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. rzeknę
rzekniemy
2 os. rzekniesz
rzekniecie
3 os. rzeknie
rzekną
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. rzekłem
+(e)m rzekł
rzekłam
+(e)m rzekła
rzekłom
+(e)m rzekło
rzekliśmy
+(e)śmy rzekli
rzekłyśmy
+(e)śmy rzekły
2 os. rzekłeś
+(e)ś rzekł
rzekłaś
+(e)ś rzekła
rzekłoś
+(e)ś rzekło
rzekliście
+(e)ście rzekli
rzekłyście
+(e)ście rzekły
3 os. rzekł
rzekła
rzekło
rzekli
rzekły
bezosobnik: rzeknięto
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. rzeknijmy
2 os. rzeknij
rzeknijcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. rzekłbym
bym rzekł
rzekłabym
bym rzekła
rzekłobym
bym rzekło
rzeklibyśmy
byśmy rzekli
rzekłybyśmy
byśmy rzekły
2 os. rzekłbyś
byś rzekł
rzekłabyś
byś rzekła
rzekłobyś
byś rzekło
rzeklibyście
byście rzekli
rzekłybyście
byście rzekły
3 os. rzekłby
by rzekł
rzekłaby
by rzekła
rzekłoby
by rzekło
rzekliby
by rzekli
rzekłyby
by rzekły
bezosobnik: rzeknięto by
bezokolicznik: rzec
imiesłów przysłówkowy uprzedni: rzekłszy
gerundium: rzeknięcie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rzeknięcie
rzeknięcia
D. rzeknięcia
rzeknięć
C. rzeknięciu
rzeknięciom
B. rzeknięcie
rzeknięcia
N. rzeknięciem
rzeknięciami
Ms. rzeknięciu
rzeknięciach
W. rzeknięcie
rzeknięcia
imiesłów przymiotnikowy bierny: rzeknięty
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. rzeknięty
rzeknięty
rzeknięty
rzeknięte
rzeknięta
D. rzekniętego
rzekniętego
rzekniętego
rzekniętego
rzekniętej
C. rzekniętemu
rzekniętemu
rzekniętemu
rzekniętemu
rzekniętej
B. rzekniętego
rzekniętego
rzeknięty
rzeknięte
rzekniętą
N. rzekniętym
rzekniętym
rzekniętym
rzekniętym
rzekniętą
Ms. rzekniętym
rzekniętym
rzekniętym
rzekniętym
rzekniętej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. rzeknięci
rzeknięci
rzeknięte
rzeknięte
D. rzekniętych
rzekniętych
rzekniętych
rzekniętych
C. rzekniętym
rzekniętym
rzekniętym
rzekniętym
B. rzekniętych
rzekniętych
rzekniętych
rzeknięte
N. rzekniętymi
rzekniętymi
rzekniętymi
rzekniętymi
Ms. rzekniętych
rzekniętych
rzekniętych
rzekniętych
-
Rzosobowy + rzec + (CO)Rzosobowy + rzec + że ZDANIERzosobowy + rzec + MOWA WPROST -
psł. *rekti, *rekǫ 'mówić, powiedzieć, nazwać'