zespolić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

spowodować, że dwie rzeczy przywarły do siebie bardzo ściśle i utworzyły jedną całość

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

ułożenie względem siebie

	synonimy:	scalić
	hiperonimy:	połączyć

	Potem cieśla zręcznie zespolił ze sobą deski i długo jeszcze stali na brzegu, patrząc, jak odpływają z prądem. źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Korytarz, 2006
	Najciekawsze są części zwierzęce. Znajdują się między nimi nie tylko łby, rogi, kręgosłupy i kiszki, a nawet serce zespolone z tchawicą. źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
	Wieczko przylegało ściśle do boków i na próżno usiłowałem je odgiąć palcami. Przez wszystkie te lata i stulecia zespolił je brud, a zawiaski przestały się obracać. źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006
	Gdzieniegdzie zespolona z murem, ledwo widniała jakaś kamienna tablica, niekiedy z resztkami złoconych napisów. źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zespoliłem +(e)m zespolił	zespoliłam +(e)m zespoliła	zespoliłom +(e)m zespoliło	zespoliliśmy +(e)śmy zespolili	zespoliłyśmy +(e)śmy zespoliły
2 os.	zespoliłeś +(e)ś zespolił	zespoliłaś +(e)ś zespoliła	zespoliłoś +(e)ś zespoliło	zespoliliście +(e)ście zespolili	zespoliłyście +(e)ście zespoliły
3 os.	zespolił	zespoliła	zespoliło	zespolili	zespoliły

bezosobnik: zespolono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zespolmy zespólmy
2 os.	zespol zespól	zespolcie zespólcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zespoliłbym bym zespolił	zespoliłabym bym zespoliła	zespoliłobym bym zespoliło	zespolilibyśmy byśmy zespolili	zespoliłybyśmy byśmy zespoliły
2 os.	zespoliłbyś byś zespolił	zespoliłabyś byś zespoliła	zespoliłobyś byś zespoliło	zespolilibyście byście zespolili	zespoliłybyście byście zespoliły
3 os.	zespoliłby by zespolił	zespoliłaby by zespoliła	zespoliłoby by zespoliło	zespoliliby by zespolili	zespoliłyby by zespoliły

bezosobnik: zespolono by

bezokolicznik: zespolić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zespoliwszy

gerundium: zespolenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zespolony

odpowiednik aspektowy: zespalać

+

zespolić

+

CO + (z CZYM)

Por. spółka ; zob. społem