zespolić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

połączyć ze sobą kilka elementów, tworząc nową wartość

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	synonimy:	scalić
	hiperonimy:	połączyć

	Odnaleźć siebie może tylko ten, kto odnalazł naturę i zespolił z nią rytm własnego życia. źródło: NKJP: Józef Tischner: Świat ludzkiej nadziei: wybór szkiców filozoficznych 1966-1975, 1975
	Trudność polegała na tym, że miałem do czynienia z dwoistością materiału: z tekstem Biblii oraz ogromem wiadomości naukowych, które stawiały całe rozdziały historii izraelskiej lub jej szczegóły w świetle rewelacyjnym. Należało zespolić te dwa elementy w książce, która miała odróżniać się od rozpraw naukowych czy nawet popularnonaukowych. źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
	Habsburgowie natomiast, zadając czeskim protestantom klęskę pod Białą Górą (1620), umocnili w Czechach swoją władzę i zespolili ją z obozem katolickim. źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996
	Niejedną jeszcze przeszkodę napotkamy w drodze do wyzwolenia, ale zespolone siły całego narodu polskiego [...] przezwyciężą je. źródło: NKJP: Roman Bratny: Kolumbowie — rocznik 20, 1957
	Rozpoczynałem ją [wędrówkę] na lewym brzegu Sekwany, krocząc dziarsko ulicą Harfy, godną swego miana, gdy się słyszało dobiegającą zewsząd wielostrunną melodię zespolonych w jeden chór cienkich chłopięcych głosików i męskich basów. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zespoliłem +(e)m zespolił	zespoliłam +(e)m zespoliła	zespoliłom +(e)m zespoliło	zespoliliśmy +(e)śmy zespolili	zespoliłyśmy +(e)śmy zespoliły
2 os.	zespoliłeś +(e)ś zespolił	zespoliłaś +(e)ś zespoliła	zespoliłoś +(e)ś zespoliło	zespoliliście +(e)ście zespolili	zespoliłyście +(e)ście zespoliły
3 os.	zespolił	zespoliła	zespoliło	zespolili	zespoliły

bezosobnik: zespolono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zespolmy zespólmy
2 os.	zespol zespól	zespolcie zespólcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zespoliłbym bym zespolił	zespoliłabym bym zespoliła	zespoliłobym bym zespoliło	zespolilibyśmy byśmy zespolili	zespoliłybyśmy byśmy zespoliły
2 os.	zespoliłbyś byś zespolił	zespoliłabyś byś zespoliła	zespoliłobyś byś zespoliło	zespolilibyście byście zespolili	zespoliłybyście byście zespoliły
3 os.	zespoliłby by zespolił	zespoliłaby by zespoliła	zespoliłoby by zespoliło	zespoliliby by zespolili	zespoliłyby by zespoliły

bezosobnik: zespolono by

bezokolicznik: zespolić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zespoliwszy

gerundium: zespolenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zespolony

odpowiednik aspektowy: zespalać

+

zespolić

+

CO + (z CZYM)

Por. spółka ; zob. społem