zabawić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

żart. spędzić pewien czas w jakimś miejscu

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Czas wolny

turystyka

Marta jednak, mimo że wchodzi do mieszkania Rafała, rozgląda się nieuważnie, jak ktoś, kto wpadł tu przypadkiem i nie zamierza zabawić zbyt długo.

źródło: NKJP: Anna Onichimowska: Trzecie oko, 2009

Zamierzał zabawić tydzień, pozostał trzy miesiące [...].

źródło: NKJP: Ryszard Kapuścinski: Lapidaria IV-VI, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zabawiłem +(e)m zabawił	zabawiłam +(e)m zabawiła	zabawiłom +(e)m zabawiło	zabawiliśmy +(e)śmy zabawili	zabawiłyśmy +(e)śmy zabawiły
2 os.	zabawiłeś +(e)ś zabawił	zabawiłaś +(e)ś zabawiła	zabawiłoś +(e)ś zabawiło	zabawiliście +(e)ście zabawili	zabawiłyście +(e)ście zabawiły
3 os.	zabawił	zabawiła	zabawiło	zabawili	zabawiły

bezosobnik: zabawiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zabawmy
2 os.	zabaw	zabawcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zabawiłbym bym zabawił	zabawiłabym bym zabawiła	zabawiłobym bym zabawiło	zabawilibyśmy byśmy zabawili	zabawiłybyśmy byśmy zabawiły
2 os.	zabawiłbyś byś zabawił	zabawiłabyś byś zabawiła	zabawiłobyś byś zabawiło	zabawilibyście byście zabawili	zabawiłybyście byście zabawiły
3 os.	zabawiłby by zabawił	zabawiłaby by zabawiła	zabawiłoby by zabawiło	zabawiliby by zabawili	zabawiłyby by zabawiły

bezosobnik: zabawiono by

bezokolicznik: zabawić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zabawiwszy

gerundium: zabawienie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: bawić

Rz_osobowy

+

zabawić

+

(GDZIE)

psł. *zabaviti 'zająć czymś'