spieszyć się

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

3. robić coś w pośpiechu

  • 3.

    robić coś szybko, starając się w danym czasie zrobić więcej niż inni lub niż kiedy indziej
    • rzadziej śpieszyć się
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia


    KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości czasu

    upływ czasu

    • spieszyć się z przygotowaniem projektów, z wyborami, z wykonaniem planu, z zakupami...
  • Wykonawca spieszy się z budową traktu, ponieważ w Boże Ciało ma tędy przejść procesja.

    źródło: NKJP: (bbs): W Boże Ciało procesja przejdzie nowym deptakiem, Dziennik Łódzki, 2006-05-13

    Kto zawinił? Może pielęgniarka, która nie umyła rąk przed pobraniem krwi. Albo lekarz, który spieszył się przy robieniu zastrzyku i zlekceważył podstawowe standardy higieny.

    źródło: NKJP: Paweł Walewski:Strajk w fabryce, Polityka, 2007-06-02

    Prace przy Bramie Klasztornej mają się zakończyć w grudniu br. Konserwatorzy muszą się spieszyć, ponieważ niska temperatura nie sprzyja murarce i pracom z użyciem wody.

    źródło: NKJP: Gazeta Miejska, nr 91, 2001, Toruń

  • część mowy: czasownik

    aspekt: niedokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas teraźniejszy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. spieszę się
    spieszymy się
    2 os. spieszysz się
    spieszycie się
    3 os. spieszy się
    spieszą się

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. spieszyłem się
    +(e)m się spieszył
    spieszyłam się
    +(e)m się spieszyła
    spieszyłom się
    +(e)m się spieszyło
    spieszyliśmy się
    +(e)śmy się spieszyli
    spieszyłyśmy się
    +(e)śmy się spieszyły
    2 os. spieszyłeś się
    +(e)ś się spieszył
    spieszyłaś się
    +(e)ś się spieszyła
    spieszyłoś się
    +(e)ś się spieszyło
    spieszyliście się
    +(e)ście się spieszyli
    spieszyłyście się
    +(e)ście się spieszyły
    3 os. spieszył się
    spieszyła się
    spieszyło się
    spieszyli się
    spieszyły się

    bezosobnik: spieszono się

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. będę się spieszył
    będę się spieszyć
    będę się spieszyła
    będę się spieszyć
    będę się spieszyło
    będę się spieszyć
    będziemy się spieszyli
    będziemy się spieszyć
    będziemy się spieszyły
    będziemy się spieszyć
    2 os. będziesz się spieszył
    będziesz się spieszyć
    będziesz się spieszyła
    będziesz się spieszyć
    będziesz się spieszyło
    będziesz się spieszyć
    będziecie się spieszyli
    będziecie się spieszyć
    będziecie się spieszyły
    będziecie się spieszyć
    3 os. będzie się spieszył
    będzie się spieszyć
    będzie się spieszyła
    będzie się spieszyć
    będzie się spieszyło
    będzie się spieszyć
    będą się spieszyli
    będą się spieszyć
    będą się spieszyły
    będą się spieszyć

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. spieszmy się
    2 os. spiesz się
    spieszcie się

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. spieszyłbym się
    bym się spieszył
    spieszyłabym się
    bym się spieszyła
    spieszyłobym się
    bym się spieszyło
    spieszylibyśmy się
    byśmy się spieszyli
    spieszyłybyśmy się
    byśmy się spieszyły
    2 os. spieszyłbyś się
    byś się spieszył
    spieszyłabyś się
    byś się spieszyła
    spieszyłobyś się
    byś się spieszyło
    spieszylibyście się
    byście się spieszyli
    spieszyłybyście się
    byście się spieszyły
    3 os. spieszyłby się
    by się spieszył
    spieszyłaby się
    by się spieszyła
    spieszyłoby się
    by się spieszyło
    spieszyliby się
    by się spieszyli
    spieszyłyby się
    by się spieszyły

    bezosobnik: spieszono by się

    bezokolicznik: spieszyć się

    imiesłów przysłówkowy współczesny: spiesząc się

    gerundium: spieszenie się

    imiesłów przymiotnikowy czynny: spieszący się

  • Rzosobowy + spieszyć się +
    z CZYM
    bez ograniczeń + spieszyć się +
    przy CZYM
  • psł. *spěšiti (sę) 'dążyć do czegoś'

    Czasownik pochodzący od  psł.  rzeczownika *spěchъ ‘pośpiech’ (stąd:  st.pol.  i  pol.  (dawne ) śpiech ‘czynności, działanie’, ‘pośpiech’), który z kolei wywodzi się od  psł.  czasownika *spěti ‘udawać się’ > ‘rozwijać się, podążać’ > ‘śpieszyć się’ (poświadczony w dawnej polszczyźnie:  śpiać, śpieję  ‘podążać, pośpieszać; mieć czas, być wolnym’).
    Por.  pośpiech