porządnie II

I
  • w tak znacznym stopniu, że nadawca uważa go za zwracający uwagę w danej sytuacji
  • wykładnik stopnia cechy

  • (quasi)synonimy:  nieźle II
    uczciwie II
  • Po dwu godzinach spokojne dotąd morze postanowiło urozmaicić podróż starego dozorowca i okrętem zaczęło porządnie kołysać.

    źródło: NKJP: Mirosław Bujko: Wyspy szerszenia, 2008

    Milicja będzie nas zaraz szukać po całym kraju, a jak nas dorwą, to nie ty, ale ja porządnie oberwę po łapach.

    źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007

    Mieszkanie trzeba porządnie wywietrzyć, a instalacje kominowe dokładnie przejrzeć.

    źródło: NKJP: Ramona Wieczorek: Tuchola: Rodzice i trzyletnie dziecko w szpitalu, Gazeta Pomorska, 2010-02-10

    Król musiał już być porządnie zmęczony ciągłymi skargami na podskarbiego i stopniowo zaczynał się przyzwyczajać do myśli, że wiernego faworyta trzeba będzie odprawić.

    źródło: NKJP: Marian Brandys: Nieznany Książę Poniatowski, 1960

    Niektórzy w ogóle nie wiedzieli, o czym jest mowa, kilku wyglądało na porządnie wystraszonych, a drugoroczny – najbardziej.

    źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Uwikłanie, 2007

  • część mowy: operator metapredykatywny

  • porządnie _
    Cz., Przym. st. równy - cecha stopniowalna
    szyk: stały: antepozycja
CHRONOLOGIZACJA:
Zob.  porządnie I 
Data ostatniej modyfikacji: 29.01.2019