rozbroić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

zmieniając coś w mechanizmie znajdującym się w środku bomby lub miny, spowodować, że ona nie wybuchnie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

broń

Policyjni pirotechnicy rozbroili bombę w budynku poczty.

źródło: NKJP: (DAG): Bomba na poczcie w Koluszkach, Express Ilustrowany, 2003-05-30

Jak przekazała agencja, służby bezpieczeństwa znalazły i rozbroiły dwie miny podłożone na terenie szkoły średniej [...].

źródło: NKJP: (PAP): Matki wciąż rozpaczają, Dziennik Polski, 2006-09-01

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozbroiłem +(e)m rozbroił	rozbroiłam +(e)m rozbroiła	rozbroiłom +(e)m rozbroiło	rozbroiliśmy +(e)śmy rozbroili	rozbroiłyśmy +(e)śmy rozbroiły
2 os.	rozbroiłeś +(e)ś rozbroił	rozbroiłaś +(e)ś rozbroiła	rozbroiłoś +(e)ś rozbroiło	rozbroiliście +(e)ście rozbroili	rozbroiłyście +(e)ście rozbroiły
3 os.	rozbroił	rozbroiła	rozbroiło	rozbroili	rozbroiły

bezosobnik: rozbrojono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozbrójmy
2 os.	rozbrój	rozbrójcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozbroiłbym bym rozbroił	rozbroiłabym bym rozbroiła	rozbroiłobym bym rozbroiło	rozbroilibyśmy byśmy rozbroili	rozbroiłybyśmy byśmy rozbroiły
2 os.	rozbroiłbyś byś rozbroił	rozbroiłabyś byś rozbroiła	rozbroiłobyś byś rozbroiło	rozbroilibyście byście rozbroili	rozbroiłybyście byście rozbroiły
3 os.	rozbroiłby by rozbroił	rozbroiłaby by rozbroiła	rozbroiłoby by rozbroiło	rozbroiliby by rozbroili	rozbroiłyby by rozbroiły

bezosobnik: rozbrojono by

bezokolicznik: rozbroić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozbroiwszy

gerundium: rozbrojenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozbrojony

odpowiednik aspektowy: rozbrajać

Rz_osobowy

+

rozbroić

+

CO

Zob. zbroić 1