przytłoczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

stać się dla kogoś czymś, co trudno znieść i z czym nie można sobie poradzić

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

przykra wiadomość przytłoczyła; nieszczęście, wspomnienie przytłoczyło; kłopoty, obowiązki, problemy, troski, zmartwienia przytłoczyły kogoś
przytłoczony nadmiernym ciężarem, nową sytuacją, obowiązkami, terminami, zajęciami, zmartwieniami
ktoś czuje się przytłoczony

	Przytłoczona brzemieniem koszmaru, który doprowadził ją do rozwodu, dopiero po śmierci matki znajduje pociechę w czytaniu pozostawionych przez nią „dzienników snu”. źródło: NKJP: Książki nadesłane, Esensja, 2007, nr 5
	Ujrzał króla przytłoczonego bólem. źródło: KWSJP: Zbigniew Góralski: Stanisław August w insurekcji kościuszkowskiej, 1988
	[...] przytłoczył go ciężar odpowiedzialności, który przerzuciłam na niego. Patrzył teraz na mnie przerażony, lecz nadal niewiele rozumiejący. źródło: NKJP: Ewa Przybylska: Dotyk motyla, 1994
	Boję się [...] nadmiaru pomysłów, które mnie przytłoczą, koncepcji zmieniającej się gdzieś w połowie tekstu i zostawiającej mnie samego bez wyraźnego pomysłu na puentę. Im dłuższy tekst, tym bardziej niepewnie się czuję. źródło: NKJP: Jakub Ćwiek: Opłaca się być optymistą, Esensja, 2007, nr 2

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przytłoczyłem +(e)m przytłoczył	przytłoczyłam +(e)m przytłoczyła	przytłoczyłom +(e)m przytłoczyło	przytłoczyliśmy +(e)śmy przytłoczyli	przytłoczyłyśmy +(e)śmy przytłoczyły
2 os.	przytłoczyłeś +(e)ś przytłoczył	przytłoczyłaś +(e)ś przytłoczyła	przytłoczyłoś +(e)ś przytłoczyło	przytłoczyliście +(e)ście przytłoczyli	przytłoczyłyście +(e)ście przytłoczyły
3 os.	przytłoczył	przytłoczyła	przytłoczyło	przytłoczyli	przytłoczyły

bezosobnik: przytłoczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		przytłoczmy
2 os.	przytłocz	przytłoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przytłoczyłbym bym przytłoczył	przytłoczyłabym bym przytłoczyła	przytłoczyłobym bym przytłoczyło	przytłoczylibyśmy byśmy przytłoczyli	przytłoczyłybyśmy byśmy przytłoczyły
2 os.	przytłoczyłbyś byś przytłoczył	przytłoczyłabyś byś przytłoczyła	przytłoczyłobyś byś przytłoczyło	przytłoczylibyście byście przytłoczyli	przytłoczyłybyście byście przytłoczyły
3 os.	przytłoczyłby by przytłoczył	przytłoczyłaby by przytłoczyła	przytłoczyłoby by przytłoczyło	przytłoczyliby by przytłoczyli	przytłoczyłyby by przytłoczyły

bezosobnik: przytłoczono by

bezokolicznik: przytłoczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: przytłoczywszy

gerundium: przytłoczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: przytłoczony

odpowiednik aspektowy: przytłaczać

Inne uwagi

Zwykle imb

+

przytłoczyć

+

KOGO + (CZYM)

Zob. tłoczyć