potrącić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przechodząc, lekko uderzyć w kogoś lub w coś, zwykle niechcący

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

	synonimy:	trącić
	hiperonimy:	uderzyć

	Wychodząc z restauracji, niechcący potrąciłem mężczyznę, który szedł chodnikiem w towarzystwie kolegi i młodej kobiety. źródło: NKJP: (EM): Bandyta z uczelni, Express Ilustrowany, 2003-10-04
	Milczałem. Potrąciła jakąś stertę papierów leżących na biurku, sfrunęły na podłogę. źródło: NKJP: Bogusława Jędrasik: Gorączka opowiadania wyuzdane, 2007
	Pokój Lyllany ozdabiały bibeloty, haftowane poduszki, makatki [...], przez co Falias czuł się w tym dziewczyńskim wnętrzu bardzo niezręcznie. Miał uczucie, że zaraz coś stłucze lub potrąci. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
	- Nein! - krzyczy i potrąciwszy go, biegnie przed siebie, jakby zobaczył ducha. źródło: NKJP: Marek Idczak: Słony wiatr, 2007
	Potrącił szklanką moją nieruszoną jeszcze musztardówkę i wyczekująco spojrzał mi w oczy. źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Wolna Trybuna, 1985

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	potrąciłem +(e)m potrącił	potrąciłam +(e)m potrąciła	potrąciłom +(e)m potrąciło	potrąciliśmy +(e)śmy potrącili	potrąciłyśmy +(e)śmy potrąciły
2 os.	potrąciłeś +(e)ś potrącił	potrąciłaś +(e)ś potrąciła	potrąciłoś +(e)ś potrąciło	potrąciliście +(e)ście potrącili	potrąciłyście +(e)ście potrąciły
3 os.	potrącił	potrąciła	potrąciło	potrącili	potrąciły

bezosobnik: potrącono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		potrąćmy
2 os.	potrąć	potrąćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	potrąciłbym bym potrącił	potrąciłabym bym potrąciła	potrąciłobym bym potrąciło	potrącilibyśmy byśmy potrącili	potrąciłybyśmy byśmy potrąciły
2 os.	potrąciłbyś byś potrącił	potrąciłabyś byś potrąciła	potrąciłobyś byś potrąciło	potrącilibyście byście potrącili	potrąciłybyście byście potrąciły
3 os.	potrąciłby by potrącił	potrąciłaby by potrąciła	potrąciłoby by potrąciło	potrąciliby by potrącili	potrąciłyby by potrąciły

bezosobnik: potrącono by

bezokolicznik: potrącić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: potrąciwszy

gerundium: potrącenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: potrącony

odpowiednik aspektowy: potrącać

+

potrącić

+

KOGO/CO + (CZYM)